Review: Tο τυφλό σημείο

 Tο τυφλό σημείο

Τρεις γυναίκες αφηγούνται ένα παλιό, μα όχι ξεχασμένο τραύμα. Μια ιστορία εγκατάλειψης και αφοσίωσης, προδοσίας και επούλωσης.

Η Μαρίνα εγκαταλείπει τις κόρες της, Ελισάβετ και Ειρήνη, σε τρυφερή ηλικία. Τα κορίτσια καταλήγουν να μεγαλώσουν με τη γιαγιά και τον παππού, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματά τους με όποιο τρόπο μπορούν. Μία απόπειρα της Μαρίνας - ύστερα από πολλά χρόνια και αφού έχει καταξιωθεί επαγγελματικά - να επανασυνδεθεί με τις κόρες της φέρνει σταδιακά στην επιφάνεια ολόκληρη την ιστορία. 

Ένα συγκινητικό, βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, όπου η πλοκή κομματιάζεται και χτίζεται μέσα από τις μνήμες της κάθε πρωταγωνίστριας, για να προκύψει τελικά ότι τα πάντα στη ζωή μας είναι θέμα οπτικής γωνίας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:

Όταν θέλω να εκφράσω (γραπτώς) τη γνώμη μου για ένα βιβλίο συνήθως ξεκινώ με μια μικρή περίληψη και συνεχίζω με το τι σκέψεις και συναισθήματα αποκόμισα διαβάζοντας το εκάστοτε κείμενο. Η Λήδα Διζελου όμως με τον ευφυέστατο τίτλο της με ''αναγκάζει'' να ξεκινήσω από εκεί. Το τυφλό σημείο... Ξεκίνησα την ανάγνωση και στο μυαλό μου συνέχιζαν να γυροφέρνουν οι τρεις αυτές λεξούλες. 

Προχωρώντας στις σελίδες αλλά και μέσα στην ίδια την ιστορία όλα άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους. Γεγονότα άλλα πραγματικά σημαντικά κι άλλα που έμοιαζαν ασήμαντα κι όμως άφηναν το στίγμα τους, χαρακτήρες που ξεδιπλώνονταν με τρόπο που σε έκανε να βιώνεις μαζί τους ότι βίωναν κι εκείνοι , αλήθειες που ούτε οι ίδιοι οι ήρωες δεν ήξεραν ότι έκρυβαν μέσα τους κι όλα αυτά δεμένα τόσο περίτεχνα μεταξύ τους που έδιναν ένα άρτιο και εξαιρετικά ενδιαφέρον αποτέλεσμα... 

Πρόκειται για ένα απο τα ωραιότερα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό. Απόλυτα συγκινητικό και βαθιά ανθρώπινο, σε βάζει στην ιστορία ως το κόκκαλο . Μια ιστορία εγκατάλειψης από τον μόνο άνθρωπο που όχι μόνο ελπίζουμε αλλά και απαιτούμε να είναι πάντα δίπλα μας. Έναν άνθρωπο του οποίου η έλλειψη μας στοιχειώνει για πάντα . Κι αυτός δεν είναι άλλος από τη μάνα. 

Η πλοκή του αλλά και η γραφή της Διζέλου είναι τόσο ''ελκυστική'' και τόσο ''εθιστική'' που οι τριακόσιες σελίδες του βιβλίου μου φάνηκαν εξαιρετικά λίγες.

Και όχι μόνο μου λύθηκε η απορία για το τι τελικά σημαίνει Το τυφλό σημείο αλλά δε μπόρεσα παρά να παραδεχτώ ότι όντως όλα στη ζωή είναι θέμα οπτικής γωνίας. 

Ένα βιβλίο που δε σε απογοητεύει.Τόσο ανθρώπινο κι αληθινό που οι σκέψεις μου για μια τυπική κριτική κατατροπωθήκαν απ τα συναισθήματα που με έκανε να νιώσω.

Κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Κέδρος