Review: Οι κυνηγοί των Χάιλαντς

 Review: Οι κυνηγοί των Χάιλαντς 

                Πίτερ Μέι

O επιθεωρητής Φιν Μακλάουντ, επιφορτισμένος ήδη με την έρευνα ενός φόνου που έγινε στο Εδιμβούργο, επιστρέφει ύστερα από δεκαοκτώ χρόνια στη γενέτειρά του, το νησί Λιούις, για να διερευνήσει έναν άλλο φόνο, που ίσως να συνδέεται με τον πρώτο. Σ’ αυτό το ανεμοδαρμένο νησί της Σκοτίας, με τις απέραντες χέρσες εκτάσεις, όπου οι κάτοικοι εξακολουθούν να θερμαίνονται με τύρφη, να τηρούν το τελετουργικό του χριστιανικού Σαββάτου και να μιλούν τη γαελική γλώσσα, ο Φιν ξαναβρίσκει τους πρωταγωνιστές της παιδικής του ηλικίας: τον Άρτερ, τον καλύτερο παιδικό του φίλο, που ζει σήμερα με τη Μάρσελι, τον πρώτο έρωτα του Φιν, αλλά και τον Έιντζ, τον τυραννικό αρχηγό της παλιάς του παρέας. Ο πατέρας του Άρτερ έχει χάσει τη ζωή του αρκετά χρόνια πριν προσπαθώντας να σώσει τον Φιν στη διάρκεια της εξόρμησης η οποία παραδοσιακά οδηγεί κάθε χρόνο τους ντόπιους στον αφιλόξενο βράχο του Αν Σγκέιρ, για να σκοτώσουν πουλιά στις φωλιές τους. 

Τι συνέβη ανάμεσα σε αυτούς τους άντρες δεκαοκτώ χρόνια πριν; Ποιο είναι το μυστικό που συνεχίζει να τους βαραίνει; 

Παραπλανητικές ενδείξεις, αμφίσημοι διάλογοι, καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον των Χάιλαντς. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που κρατά τον αναγνώστη σε αγωνία ως την τελευταία σελίδα

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ :

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το «Οι κυνηγοί των Χάιλαντς» δεν είχε εύκολο δρόμο προς την έκδοση. Απορρίφθηκε από τους βρετανούς εκδότες πριν ένας Γάλλος εκδότης το διαβάσει, το αγαπήσει, και έπειτα να το μεταφράσει και να το κυκλοφορήσει στη Γαλλία. Μόνο μετά από την κυκλοφορία του στη Γαλλία εκδόθηκε και στην Αγγλία.

Αν σας αρέσουν τα μυστήρια σε απομακρυσμένες σκοτεινές περιοχές , ο μελαγχολικός καιρός, τα οικογενειακά μυστικά, αλλά και οι μη συμβατικοί ντετέκτιβ τότε, όπως και εγώ, θα αγαπήσετε αυτό το βιβλίο .

Ο Ντετέκτιβ Φιν Μακλάουντ δεν έχει επιστρέψει στο νησί Λιούις εδώ και χρόνια. Ο Φιν γεννήθηκε και μεγάλωσε σε αυτή την απομακρυσμένη τοποθεσία, αλλά την άφησε πίσω του πολύ παλιά, δεκαοχτώ χρόνια πριν. Αλλά όταν το ακρωτηριασμένο σώμα ενός θύματος δολοφονίας βρίσκεται στο νησί , έχοντας τους ίδιους τραυματισμούς μεταθανάτια με ένα θύμα μιας άλυτης υπόθεσης στο Εδιμβούργο, αναγκάζεται να επιστρέψει πίσω για να διερευνήσει πιθανές συνδέσεις των δυο εγκλημάτων.

Το δεύτερο θύμα ήταν ένας νταής από την παιδική ηλικία του Φίν έτσι, δυστυχώς όλοι στο νησί φαίνεται να έχουν ένα κίνητρο για το φόνο αφού και μεγαλώνοντας διατήρησε τον ίδιο απαίσιο χαρακτήρα. Ενώ αμφισβητεί πρώην φίλους , γνωστούς και γείτονες ο Φίν παράλληλα ερευνά το παρελθόν του , το οποίο μπορεί να έχει να κάνει περισσότερο με την παρούσα δολοφονία από ότι καταλαβαίνει. Με έντονα συναισθήματα να τον κατακλύζουν και μια επιστροφή στη γενέτειρα  που ποτέ δεν θέλησε θα  ξεσηκώσει όχι μόνο τους κατοίκους του νησιού αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό .

Το «Οι κυνηγοί των Χάιλαντς». είναι ένα μυθιστόρημα γραμμένο κατά κύριο λόγο στο παρελθόν. Καθώς ο Φίν ερευνά περιστατικά από την παιδική ηλικία του , και περισσότερα από αυτά πραγματικά επώδυνα ο Πίτερ Μέι κάνει μια ενδιαφέρουσα-παράξενη επιλογή για τη διάρθρωση του μυθιστορήματος του. Οι μνήμες της παιδικής ηλικίας του Φίν παρουσιάζονται σε πρώτο πρόσωπο ενώ τα τμήματα του βιβλίου που ασχολείται με την έρευνα του φόνο μας δίνονται σε τρίτο πρόσωπο. Κατά την άποψη μου ο λόγος για αυτό το ασυνήθιστο τρόπο αφήγησης γίνεται για την κορύφωση της ιστορίας , που δεν θέλει να χαλάσει με την αναφορά σε πολλές λεπτομέρειες . Αρκεί να πούμε ότι περιλαμβάνει μια τόσο φορτισμένη αντιπαράθεση όπου τα συναισθήματα θα απογυμνωθούν και όλα τα κίνητρα θα γίνουν απόλυτα εμφανή.

Οι χαρακτήρες που δημιουργεί ο Πίτερ Μέι είναι τρισδιάστατοι και ενδιαφέροντες. Ο συγγραφέας τους αφήνει χώρο να αποκαλύψουν το βάθος τους να ξεδιπλώσουν την προσωπικότητα τους σταδιακά. Ακόμα η επιλογή του Μέι, ως σκηνικό το νησί Λιουίς, ένα σκοτεινό , κρύο , σκληρό μέρος είναι ιδανικό για μια ιστορία για ένα φόνο και την ανάμνηση της πολύπαθης παιδικής ηλικίας του πρωταγωνιστή. Ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας πραγματοποιείται επίσης στο Αν Σγκέιρ, ένα βραχώδες νησί χιλιόμετρα από το Λιούις όπου μια ομάδα κυνηγών κάνουν ένα προσκύνημα για το ετήσιο κυνήγι. Ακόμη πιο σκληρό και αφιλόξενο από το Λιούις εντείνει το μυστήριο του τι συνέβη εκεί κατά τη διάρκεια του πρώτου ταξιδιού του Φίν έξω με τους κυνηγούς , και μας παρέχει μια πρόσθετη διάσταση στην ιστορία .

Αν και κατηγοριοποιείτε  ως αστυνομικό μυθιστόρημα, η δολοφονία δεν είναι η κύρια ιστορία στο «Οι κυνηγοί των Χάιλαντς». Αν και δεν υπάρχει η τυπική διερεύνηση εγκλημάτων σιγά-σιγά αποκαλύπτεται ότι η δολοφονία έχει τις ρίζες της στο παρελθόν , και αυτό μέσω αποκαλύψεων της παιδικής ηλικίας του Φίν. Η Ιστορία του Φίν είναι η αληθινή ιστορία το πραγματικά ενδιαφέρον , και το έγκλημα είναι απλά ένα  «όχημα» για να εξερευνήσετε τον Φίν και την ζωή του .

Θα πρότεινα το «Οι κυνηγοί των Χάιλαντς» στους αναγνώστες που απολαμβάνουν αστυνομικά μυθιστορήματα με έντονο χαρακτήρα, γνώμονα την ιστορία , την ψυχολογική εξέλιξη και την καλοφτιαγμένη γραφή. Κοινός ένα βιβλίο που όλοι μπορούν να διαβάσουν γιατί έχει τα πάντα!

Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας.

Το βιβλίο Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος!