Review : Μια ανάσα μακριά

Μια ανάσα μακριά

Κωνσταντούρου Μαρία

 

 

Η εντεκάχρονη Πιερίνα μεγαλώνει σε μια φτωχογειτονιά της Κέρκυρας. Εγκαταλειμμένη και μόνη. Κανείς δεν της έδειξε πώς να ξεγελάει τη μοίρα της, κανείς δεν της έμαθε πώς να μετράει την απουσία όσων αγαπούσε. Έκλεινε τα μάτια, έπαιρνε βαθιά ανάσα και άφηνε το όνειρο να μικραίνει τις αποστάσεις. Ώσπου μια μέρα τα βήματά της τη φέρνουν μέχρι το Κανόνι, έξω από μια επιβλητική έπαυλη.

Ο γιος των ιδιοκτητών, ένα νεαρό και όμορφο αγόρι, την παίρνει υπό την προστασία του και τότε η Πιερίνα καταλαβαίνει ότι το πεπρωμένο τής ορίζει να ζήσει εκεί, μαζί του... Για πάντα…

Αρκετά χρόνια αργότερα, σε ένα όμορφο θέρετρο της Σύρου, η Μαρία, χήρα και άκληρη, διευθύνει με αγάπη και μεράκι τον ξενώνα της. Η ζωή της κυλάει ήρεμα, χωρίς εκπλήξεις, με μοναδική συντροφιά τις αναμνήσεις και τη μοναξιά.

Μέχρι που... εκείνο το καλοκαίρι, ανάμεσα στους πελάτες της εμφανίζονται πρόσωπα καινούρια από διαφορετικά σημεία της γης. Όλοι ξένοι μεταξύ τους, άγνωστοι, όμως όλοι άρρηκτα συνδεδεμένοι με ένα κοινό μυστικό...

Κέρκυρα και Σύρος.
Δυο πανέμορφα ελληνικά νησιά, τόσο μακριά το ένα από το άλλο, όπου διαδραματίζεται μια συγκλονιστική όσο και αινιγματική ιστορία αγάπης.
Δυο νησιά, μια ανάσα μακριά, που τα ενώνουν η λύτρωση και η συγγνώμη...
«Τελικά πόσο πιο εύκολα της φαίνονταν όλα όσο ήταν ακόμη παιδί. Έβλεπε αυτά που ήθελε, δικαιολογούσε όσα άντεχε και καταδίκαζε ό,τι την πονούσε.
Απλά πράγματα. Κολλούσε με ευκολία τις ετικέτες που την εξυπηρετούσαν και διεκδικούσε τα θέλω της αδιαφορώντας για τις επιθυμίες των άλλων. Έτσι είχε μάθει.
Έτσι τη βόλευε. Ζούσε στον δικό της ρομαντικό κόσμο και κρατούσε στα χέρια μια γυάλινη μπάλα μέσα στην οποία διαδραματίζονταν οι ζωές όλων των υπολοίπων.
Εκείνη δε συμμετείχε.
Μόνο παρακολουθούσε και έντυνε τις κινήσεις τους με τις δικές της σκέψεις. Κι αν κάποια κίνηση δεν την εξυπηρετούσε, απλώς την απέρριπτε. Χωρίς ποτέ να νιώσει την παραμικρή τύψη για κανέναν.
Πόσο πιο εύκολα φαίνονταν όλα όσο ήταν ακόμη παιδί…»




Της Αγγελικής Κατσιμάρδου:

Κάθε φορά που πρέπει να γράψω την άποψή μου για ένα βιβλίο, σκέφτομαι ότι υπάρχει σίγουρα ένα βιβλίο, που δεν μου άρεσε και άρα θα πρέπει να γράψω και την πραγματική γνώμη μου. Αυτό θα κάνω και τώρα, θα γράψω μια αρνητική κριτική, για να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου…. Λοιπόν «Μια αρνητική κριτική»… Ωραία… το έγραψα. Τώρα πάμε παρακάτω.

Αυτή εδώ η κριτική αφορά το καινούργιο βιβλίο της Μαίρης Κωνσταντούρου «Μια ανάσα μακριά» και απέχει κατά πολύ από το να είναι αρνητική. Πώς θα μπορούσα, άλλωστε, να γράψω κάτι αρνητικό για ένα τέτοιο βιβλίο;

Όποιος έχει διαβάσει βιβλία της Μαίρης Κωνσταντούρου, γνωρίζει την πένα της και ξέρει ότι ο τρόπος γραφής της είναι εξαιρετικός. Η συγγραφέας «το έχει»!!! Ξέρει πώς να σε καθηλώνει. Πως να σου περνάει σκέψεις και συναισθήματα και να σε ταυτίζει με τους ήρωές της – ειδικά, όταν αυτοί οι ήρωες είναι εντεκάχρονα, παραμελημένα παιδιά, που υποφέρουν από την κακία και την αναλγησία των ανθρώπων, που υποτίθεται ότι θα πρέπει να τους παρέχουν στοργή και φροντίδα.

 

Τα συναισθήματα, λοιπόν, σε αυτό το βιβλίο είναι σαρωτικά. Σε κατακλύζουν και σε κάνουν να πονάς, να κλαις , να θυμώνεις, να γελάς, να αγαπάς και να συμπάσχεις με τα πάθη και την ζωή των ηρώων. Δεν υπάρχει στιγμή, κατά την διάρκεια αυτού του βιβλίου, που να μην νοιώσεις ένα από τα παραπάνω συναισθήματα. Που να μην πιάσεις τον εαυτό σου να κλαίει, να γελά, ακόμα και να φωνάζει και να βρίζει (ω, ναι, το έκανα!!!). Το καινούργιο βιβλίο της Μαίρης Κωνσταντούρου είναι από εκείνα τα βιβλία που κάνουν την καρδιά σου να σπάζει σε μυριάδες κομμάτια, που κάνουν την αναπνοή σου να πιάνεται και να έχεις μόνιμο σύντροφο σου έναν βουβό πόνο στο στήθος!

 

Παράλληλα όμως – και αυτό είναι το εξαιρετικό – σου γεννάει την σιγουριά ότι δεν είναι δυνατόν όλα αυτά τα δεινά να συμβαίνουν χωρίς κάποιον, κάποιον προορισμό και αυτός δεν είναι άλλον από τον έρωτα. Γιατί μέσα από τις στάχτες μιας κατεστραμμένης ζωής γεννάται ο ζωοφόρος έρωτας, αυτός ο μικρός φτερωτός θεός, που δεν λογαριάζει ηλικίες, ζωές, βάσανα κι ανθρώπους. Αυτός που δίνει ελπίδα και λόγο ύπαρξης. Αυτός που παίρνει τους ανθρώπους από το χέρι και τους οδηγεί μπροστά, ξεχνώντας αδικίες και ατυχίες. Είναι συγκλονιστικό το πώς ένα βιβλίο μπορεί να σου γεννήσει την ελπίδα μέσα από τον πόνο και την αδιαφορία.

Από τα καλλίτερα βιβλία που διάβασα μέσα στο 2015, αλλά πάντα με τον γνωστό τρόπο γραφής της συγγραφέως, που είναι μεστός, λυρικός και δυνατός. Ένα βιβλίο «Μια ανάσα μακριά» μας μόνο, που πρέπει να έχουμε στην βιβλιοθήκη μας.

Από τις Εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της Όταν οι Γυναίκες Τολμούν, Σκιές στο Χρόνο, Σε Βλέπω Παντού, Το Πολύ δεν Είναι Πάντα Αρκετό, Ζωή μου, Εσύ…, Αγεφύρωτες Σιωπές και Χωρίς Εσένα (Παράλληλη Λογοτεχνία με το βιβλίο της Θάλειας Κουνούνη Δεν Υπήρξα Ποτέ). 

Επικοινωνία με τη συγγραφέα:
meraki50@gmail.com
http://www.facebook.com/
http://marykonstandourou.blogspot.gr/
http://www.facebook.com/groups/496949890351571/