Review : Οι Δεσμώτες Των Σκιών

"Οι Δεσμώτες Των Σκιών"

Ο Σεμπάστιαν Ντάνιελ Αλεξάντερ Κέιν ανατράφηκε με σκληρότητα για έναν και μόνο σκοπό: να εκπληρώσει τις γραφές μιας πανάρχαιας κέλτικης προφητείας την οποία πίστευαν τυφλά δύο αντίπαλα μυστικιστικά τάγματα. Είχε το σημάδι. Ήταν απόγονος βασιλικής γενιάς. Και όφειλε να ενωθεί με τη Μία για να φέρουν στον κόσμο ένα πλάσμα τέλειο, άτρωτο από όλες τις ασθένειες, ευφυές και χαρισματικό, που προοριζόταν να καθορίσει την τύχη του κόσμου. Η Καρολίνα Σερέτη μεγάλωσε προστατευμένη από την ίδια αυτή μοίρα, θεωρώντας ότι το σημάδι του λωτού στο δέρμα της ήταν μια τυχαία ατέλεια, αν και από μικρό κορίτσι διαισθανόταν πως η ύπαρξή του θα καθόριζε με κάποιον τρόπο τη ζωή της.
Εκείνος δεν πίστεψε ποτέ.
Επέλεξε τη σύγκρουση, τη φυγή, τον πόλεμο.
Εκείνη δεν έμαθε ποτέ. Ζούσε με τα όνειρα και τα γοητευτικά παραμύθια της, μέχρι την έναρξη της μάχης. Όμως, όσο σθεναρά αντιστέκονταν και οι δυο στην παραφορά της εμμονής και στο όραμα της κυριαρχίας, τόσο πιο ανελέητα ισχυρές γίνονταν οι αόρατες δυνάμεις που οδηγούσαν στην ένωσή τους.
Ήταν ο Ένας και η Μία, απόγονοι του ίδιου βασιλιά.
Κουβαλούσαν την ίδια παντοδύναμη μοίρα.
Ήταν δεσμώτες των σκιών, που απειλούσαν να πνίξουν στα γκρίζα σύννεφα τη ζωή τους.
Καθώς ο θάνατος παραμονεύει, καθώς η αγάπη αναζητά το ξίφος που θα κόψει τις αλυσίδες και ο φόβος εναλλάσσεται αδιάκοπα με την ελπίδα, οι ασπίδες μοιάζουν καμωμένες από χαρτί και σκόνη. Ο Σεμπάστιαν και η Καρολίνα δίνουν μάχη για να σπάσουν τα δεσμά και να απαλλαγούν από το βάρος της Προφητείας. Θα τα καταφέρουν, ή θα υποταχθούν τελικά στο πεπρωμένο;



Της Αγγελικής Κατσιμάρδου:

Αισίως διαβάσαμε τους Δεσμώτες των Σκιών, το 9^ο λογοτεχνικό τέκνο της Ευαγγελίας Ευσταθίου και έχουμε να πούμε ότι όλα της τα παιδιά είναι ένα κι ένα. Αλλά η κυρία Ευσταθίου, σαν τρυφερός γονιός, έδωσε περίσσια αγάπη και στοργή στο στερνοπούλι της και μας έκανε να το λατρέψουμε!

Το μοτίβο γνωστό μεν, που δεν αποχωρίζετε η κυρία Ευσταθίου, συνταγή επιτυχίας δε. Η ηρωίδα, το γλυκό, αλλά δυναμικό κορίτσι, που θα κινδυνέψει και το αγόρι (και τι αγόρι!), που θα σπεύσει να πολεμήσει με θεριά και δράκους για να το σώσει.

Η Καρολίνα γεννιέται με ένα μοναδικό σημάδι, που συνοδεύεται από μια προφητεία και θα μπει στο στόχαστρο διαφόρων ομάδων, που θέλουν να κυβερνήσουν τον κόσμο. Την θεωρούν και είναι η εκλεκτή και γι’αυτό θα πρέπει να παλέψει με όλους και με όλα. Θα αφήσει την παλιά της ζωή, θα ξεχάσει φίλους και οικογένεια και θα ξεκινήσει από την αρχή. Συνοδοιπόρος ο ήρωάς μας ο Σεμπάστιαν, που έχει και αυτός το ίδιο σημάδι και με την σειρά του θεωρείται ο εκλεκτός, το άλλο μισό της προφητείας. Η ένωση αυτών των δύο, θα ολοκληρώσει αυτήν την προφητεία και θα φέρει στον κόσμο τον «τέλειο καρπό», το «απόλυτο όπλο». 

Τα γεγονότα, καταιγιστικά, η δράση αμείωτη. Η υπόθεση αλλάζει γραμμή την γραμμή και την μια μας φανερώνει την αλήθεια, και την άλλη μας μπερδεύει περισσότερο. Θα δούμε μυστικές υπηρεσίες, μυστικές κάστες, πράκτορες, πολεμικές τέχνες, όπλα, περιπέτεια, ίντριγκες, προδοσίες, μυστικά, μίση, πάθη, έρωτες… αυτό το βιβλίο τα έχει όλα και σε ποσότητα. Από την πρώτη γραμμή σε καθηλώνει και σε κρατάει σε εγρήγορση και αγωνία. Διαβάζεις αχόρταγα για να δεις τι γίνεται παρακάτω και από την άλλη δεν θες να το τελειώσεις. Κι εκεί που φτάνεις κάπου και λες, επιτέλους, έρχεται η λύση, γίνεται η ανατροπή και ξεκινάς και πάλι από την αρχή.

Το μεγάλο «ατού» σε κάθε βιβλίο της Ευαγγελίας Ευσταθίου, για μένα φυσικά, δεν είναι μόνο η ίδια η ιστορία που σε παρασύρει και ξεχνάς τα πάντα, αλλά η πένα της συγγραφέως. Η Ευαγγελία ξέρει να την χειρίζεται αριστοτεχνικά και να εντείνει ή να καταλαγιάζει την αγωνία του αναγνώστη. Ξέρει πότε να ανεβάζει τους τόνους και πότε να τους κρατάει σε ύφεση. Ξέρει πως να «χειραγωγεί» τις σκέψεις των αναγνωστών και να τους οδηγεί στα δικά της συμπεράσματα, με σκοπό ή να βοηθήσει στην λύση του μυστηρίου ή να μπερδέψει περισσότερο. Ξέρει πότε να είναι γλυκιά και ήρεμη και πότε σκληρή και άτεγκτη. Η κυρία Ευσταθίου είναι μια άριστη χειρίστρια της Ελληνικής γλώσσας και ξέρει πώς να την αποτυπώνει, με την πένα της, στο χαρτί και να μας την μεταδίδει.

Δεσμώτες των Σκιών, λοιπόν, κι εμείς είμαστε «δέσμιοι» του ταλέντου και της εξαιρετικής γραφής της συγγραφέως, που έγραψε, για άλλη μια φορά, ένα ξεχωριστό μυθιστόρημα.

Η Ευαγγελία Ευσταθίου έγραψε ένα μυθιστόρημα για τον Έναν και την Μία κι εγώ θα έλεγα ότι η Ευαγγελία έγραψε το ΕΝΑ!