Αγγελική Κατσιμάρδου για το Read to Death
Η Μαρία Στεφάνου είναι μια
ταλαντούχα, νέα συγγραφέας, με πλούσιο όμως συγγραφικό βίο. Έχουμε την χαρά και
την τιμή, εν όψει της παρουσίασης του βιβλίου της «Μια Βόλτα στον Παράδεισο» να την φιλοξενούμε στο blog μας και - εν είδει κουβεντούλας – να απαντάει στις
ερωτήσεις μας.
Κυρία Στεφάνου σας πρωτογνωρίσαμε με το βιβλίο «Σιωπή στο Σκοτάδι», ακολούθησε η διλογία
«Νοέλια» -και τα τρία βιβλία
κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πηγή- και τέλος έχουμε το βιβλίο «Μια Βόλτα
στον Παράδεισο», το οποίο κυκλοφορεί
από τις εκδόσεις Λιβάνη. Πόσο
εύκολο σας είναι να δημιουργείτε νέους κόσμους και καινούριους ήρωες; Συχνά
σκέφτομαι πως η συγγραφή, ίσως, είναι μια δύσκολη και ψυχοφθόρα διαδικασία.
Χρειάζεται χρόνο και ψυχικές αντοχές. Πώς νοιώθετε γι’ αυτό;
Πράγματι, η συγγραφή είναι μια
δύσκολη και ψυχοφθόρα διαδικασία αλλά και συναρπαστική συνάμα. Σου επιτρέπει να
διευρύνεις τους ορίζοντες σου, να δεις τον κόσμο και τους ανθρώπους με άλλο
μάτι, αφού συνήθως ένας συγγραφέας «μπαίνει» στα παπούτσια των διάφορων ηρώων
του για να διηγηθεί τις ιστορίες τους. Σίγουρα χρειάζεται χρόνος, οργάνωση,
πειθαρχεία και ψυχικές αντοχές αλλά προσωπικά πιστεύω ακράδαντα ότι αξίζει τον
κόπο.
Ωστόσο, δεν μπορώ να δώσω απάντηση
για το αν είναι εύκολο ή δύσκολο να δημιουργώ νέους κόσμους και καινούριους
ήρωες. Είναι απλά κάτι το οποίο έχω την ανάγκη να κάνω και αυτό μου είναι
αρκετό.
Πείτε μας τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας όταν είδατε
τυπωμένο το πρώτο σας βιβλίο.
Ήταν στ’ αλήθεια μια πολύ ιδιαίτερη
και συγκινητική στιγμή μιας και δεν φανταζόμουν ποτέ κάτι τέτοιο για τον εαυτό
μου. Διαβάζω βιβλία από μικρό παιδί και πάντοτε έτρεφα μεγάλο θαυμασμό για τους
συγγραφείς. Ένοιωθα δέος θα έλεγα για τους ανθρώπους αυτούς που έχουν το
χάρισμα να δημιουργούν ολόκληρους κόσμους μέσα από τις λέξεις και προσωπικά
αισθανόμουν πολύ μικρή μπροστά τους. Παράλληλα όμως, πάντα ονειρευόμουν να
γράψω το δικό μου βιβλίο, έστω για προσωπική ευχαρίστηση, και κάπως έτσι
ξεκίνησα τις πρώτες μου συγγραφικές απόπειρες. Το πρώτο μου βιβλίο που εκδόθηκε
ήταν το «Σιωπή στο Σκοτάδι» και ομολογώ ότι τη στιγμή που πήρα το πρώτο
αντίτυπο στα χέρια μου, αδυνατούσα να πιστέψω ότι αυτό ήταν όντως ένα βιβλίο
που εγώ έχω γράψει, το δικό μου βιβλίο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως στην παρουσίαση του βιβλίου
σας «Νοέλια- Η επιστροφή του λευκού
ρόδου» είχατε πει πως σκέφτεστε ιστορίες και ήρωες συνεχώς, όταν περπατάτε,
όταν μαγειρεύετε, όταν οδηγείτε. Οτιδήποτε γύρω από τον δημιουργό αποτελεί πηγή
έμπνευσης που μπορεί να μετουσιωθεί σε ιστορία;
Οπωσδήποτε ναι. Τα πιο απλά και
μικρά πράγματα μπορούν να γίνουν η αρχή, ο πρώτος κρίκος μιας μεγάλης αλυσίδας
και να σε οδηγήσουν σε μονοπάτια που ούτε καν τα είχες φανταστεί. Για να σου
δώσω ένα παράδειγμα, αυτές τις μέρες, ένα κουτί με φωτογραφίες που στην
κυριολεξία «μιλούν», έγιναν η αιτία να χάσω τον ύπνο μου! Και είναι πολύ πιθανό
από αυτές και μόνο να δημιουργηθεί ένα νέο βιβλίο. Άρα οι ήρωες και οι ιστορίες
τους κρύβονται παντού ολόγυρα μας, έρχονται απρόσκλητοι από το πουθενά και
απαιτούν να τους δώσεις την ανάλογη προσοχή.
Έως τώρα έχετε γράψει βιβλία φανταστικής λογοτεχνίας,
κοινωνικού και αισθηματικού περιεχομένου. Σκέφτεστε να γράψετε και πάλι ένα
βιβλίο φανταστικού περιεχομένου; Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε και με κάποιο
άλλο λογοτεχνικό είδος; Πόσο εύκολο είναι για έναν συγγραφέα να μπορεί να
εναλλάσσει με τέτοια απόκλιση την θεματολογία του;
Προσωπικά ποτέ δεν σκέφτομαι
συνειδητά ότι αλλάζω λογοτεχνικά είδη. Απλά, κάθε φορά που έρχεται μια ιδέα και
ξεκινάω να γράφω ένα βιβλίο, κάνω αυτό που λαχταράει η καρδιά μου και ακολουθώ
το ένστικτο μου. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει κάποιο πλάνο ή σχέδιο. Ό,τι γράφω
είναι αποτέλεσμα επιθυμίας και ανάγκης.
Τώρα, όσον αφορά το αν θα ξαναγράψω
βιβλίο φανταστικού περιεχομένου, νομίζω ότι θα γράψω κάτι που να έχει έντονο το
μεταφυσικό στοιχείο, όπως επίσης το μεγάλο μου όνειρο είναι να γράψω ένα
ιστορικό μυθιστόρημα, δηλαδή ένα βιβλίο μυθοπλασίας που θα είναι όμως άρρηκτα
συνδεδεμένο με την πραγματική ιστορία.
Θεωρώ δύσκολο είδος το αστυνομικό
βιβλίο και για τα δικά μου δεδομένα ακόμα πιο δύσκολο είναι το παιδικό βιβλίο.
Μέχρι στιγμής θα έλεγα ότι δεν νοιώθω και την ανάγκη να ασχοληθώ με αυτά τα δύο
είδη.
«Οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά!» Πιστεύετε ότι ακόμα
και εάν ένα βιβλίο δεν έχει ιστορικά γεγονότα, ο συγγραφέας οφείλει να δώσει έμφαση
στις λεπτομέρειες και να ερευνά ενδελεχώς στοιχεία, όπως π.χ. νομικού
περιεχομένου; Εσείς για παράδειγμα στο τελευταίο σας βιβλίο «Μια Βόλτα
στον Παράδεισο», επεξεργάζεστε
γεγονότα που χρίζουν ιατρικής αλλά και νομικής γνώσης. Πόσο εύκολο ήταν να
βρείτε πληροφορίες;
Άσχετα από το εάν
ένα βιβλίο βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα ή όχι, ο κάθε συγγραφέας που σέβεται
τον εαυτό του οφείλει να κάνει έρευνα για πράγματα, γεγονότα και καταστάσεις τα
οποία θέλει να θίξει στο έργο του, εκτός αν μιλάμε για λογοτεχνία του
φανταστικού όπου ο ίδιος ο δημιουργός αποφασίζει για τους νόμους και τους
κανόνες που διέπουν τον κόσμο του. Επίσης, θα πρέπει να σας πω ότι δεν είναι
μόνο ο συγγραφέας αλλά κι ο επιμελητής ενός βιβλίου που ασχολείται με αυτές τις
λεπτομέρειες, ώστε να είναι άρτιο το αποτέλεσμα. Στις μέρες μας, με την
πολυτέλεια του διαδικτύου είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει μια έρευνα αλλά
προσωπικά απευθύνθηκα και σε ανθρώπους, γνώστες των ιδιαιτεροτήτων που με
ενδιέφεραν, όπως για παράδειγμα έναν ήρωα του βιβλίου που είναι λιμενικός.
Τυχαίνει να έχω στο περιβάλλον μου οικογενειακό φίλο που εργάζεται στο λιμενικό
σώμα και οι πληροφορίες που μου έδωσε ήταν πολύτιμες.
Σκεπτόμενη το «Μια Βόλτα στον Παράδεισο» δεν μπορώ να μη σκεφτώ πως πρόκειται για
ένα βιβλίο με πολυπρόσωπες αφηγήσεις. Σας ήταν εύκολο να δημιουργήσετε τόσες
ζωές, τόσους πολλούς διαφορετικούς ήρωες; Τους οδηγήσατε εκεί που επιθυμούσατε,
ή από ένα σημείο και μετά πήραν εκείνοι τα ηνία των ζωών τους;
Ήταν στ’ αλήθεια
εύκολο από την άποψη ότι δεν το σκεφτόμουν καθόλου. Απλά ήξερα τα πρόσωπα και
αυτά κατά κάποιο τρόπο μου μιλούσαν. Σε γενικές γραμμές, τους πήγα εκεί που
ήθελα, ο καθένας είπε την ιστορία του, άλλος με λιγότερες λεπτομέρειες και
άλλος με περισσότερες. Κάποιοι ήρωες πήραν εκείνοι τα ηνία και «απαίτησαν»
περισσότερο χώρο και χρόνο απ’ ότι είχα αρχικά σχεδιάσει γι’ αυτούς. Και σαν
καλή φίλη όλων τους, υποτάχτηκα στη θέλησή τους και τους ακολούθησα μέχρι εκεί
που ήθελαν να πάνε.
Το νησί που επισκέπτεται ο αναγνώστης
διαβάζοντας το «Μια Βόλτα στον Παράδεισο»
είναι η όμορφη Σαντορίνη. Περιγράφετε με αγάπη αυτό το όμορφο νησί. Νοιώθετε
μια σύνδεση μαζί του;
Στο τέλος του
βιβλίου, στο ευχαριστήριο σημείωμα του συγγραφέα, υπάρχει μια ιστορία που λέει
ακριβώς πως νοιώθω γι’ αυτόν τον τόπο. Αναμφίβολα αισθάνομαι να με ελκύει σαν
μαγνήτης. Με μάγεψε από την πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου σ’ αυτή τη γη και
για τα δικά μου μάτια όπως και για τη δική μου ψυχή είναι ένας επίγειος
Παράδεισος.
Υπάρχει αλληλεπίδραση των χαρακτήρων και των γεγονότων
των βιβλίων σας με τη δική σας ζωή; Υπάρχουν κομμάτια σας μέσα στους
λογοτεχνικούς χαρακτήρες που έχετε δημιουργήσει;
Κάθε άνθρωπος κουβαλάει στην πλάτη
του τις εμπειρίες του, ενώ αντίστοιχα ψάχνει τρόπους για να ικανοποιήσει τις
ανάγκες του. Νομίζω ότι ο οποιοσδήποτε καλλιτέχνης σας έλεγε ότι φτιάχνει έργα
που δεν έχουν κανένα προσωπικό του στοιχείο και ότι αποστασιοποιείται από την
τέχνη του, είτε λέει ψέματα, είτε δεν είναι καλλιτέχνης!
Όλες οι ιστορίες που έχω γράψει στο
βάθος τους πρεσβεύουν κάποιες από τις πεποιθήσεις και τις αντιλήψεις μου.
Πόσο εύκολο είναι να συνδυάσετε μητρότητα, επαγγελματική
και οικογενειακή ζωή και συγγραφή;
Καθόλου εύκολο και θα έλεγα ότι η
μητρότητα είναι αυτή που τις περισσότερες φορές το κάνει αδύνατον να γράψω έστω
και μια πρόταση. Την επαγγελματική ζωή μπορεί να τη βάλει κανείς σ’ ένα
πρόγραμμα όπως και άλλου είδους υποχρεώσεις. Τα παιδιά όμως για μια μητέρα
είναι το Α και το Ω της, γίνονται το κέντρο του κόσμου της και πολύ απλά όλα τα
άλλα μπορούν και πρέπει να περιμένουν.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο, που η ανάγνωση του σας άλλαξε τη
ζωή;
Ναι, υπάρχουν αρκετά βιβλία που
αγαπώ, που κατά καιρούς τα ξαναφέρνω στο νου μου και τα νοσταλγώ επιθυμώντας να
τα ξαναδιαβάσω. Κάποια από αυτά άθελά τους έγιναν αιτία να αλλάξει η ζωή μου
στην κυριολεξία. Με έφεραν κοντά με ομοϊδεάτες και οι ζωές μας συνδέθηκαν και
δημιουργήθηκαν πολύ ισχυροί δεσμοί φιλίας, ενώ παράλληλα χάρη σε αυτά αποφάσισα
να κάνω τα πρώτα ερασιτεχνικά συγγραφικά μου βήματα. Μπορώ να πω ότι χρωστάω
πολλά στα βιβλία.
Πόσο εύκολο είναι για έναν δημιουργό να αντιμετωπίσει την
κριτική σε σχέση με το έργο του;
Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο
μας, είναι δύσκολο και φυσικά αναφέρομαι στην αρνητική κριτική, γιατί όλοι
χαμογελάμε ευχαριστημένοι όταν διαβάζουμε μια θετική κριτική. Βέβαια,
ουσιαστική κριτική είναι αυτή που περιέχει επιχειρήματα και δεν καταλήγει με
ευκολία σε επιφανειακά συμπεράσματα. Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως τα γούστα των
ανθρώπων διαφέρουν μεταξύ τους και αυτό οφείλουμε οι δημιουργοί να το σεβόμαστε
και να είναι το πρώτο και το τελευταίο που θα έχουμε στο μυαλό μας. Ξέρω
ανθρώπους που λατρεύουν τα βιβλία μου, άλλους που τα βρίσκουν απλώς καλά και
κάποιους που δεν κατάφεραν καν να ολοκληρώσουν την ανάγνωσή τους! Τί σημαίνει
αυτό; Διαφορετικά γούστα, πεποιθήσεις, ιδανικά, ανάγκες και επιθυμίες. Με λίγα
λόγια, η κριτική κατά την άποψή μου δεν είναι γνώμονας για το αν ένα έργο είναι
καλό ή όχι.
Το βιβλίο σας είναι ένα αισθηματικό
βιβλίο με μεγάλη απήχηση. Πόσο εύκολο είναι να αφήσετε πίσω σας αγαπημένους
ήρωες και να καταπιαστείτε με νέους; Να τολμήσω να ρωτήσω εάν το έχετε πράξει
ήδη, εάν έχετε δημιουργήσει μια νέα ιστορία;
Δεν ήταν δύσκολο,
γιατί είμαι άνθρωπος που ξέρω ότι όλες οι ιστορίες κάποτε φτάνουνε στο τέλος
τους. Οι ήρωες των προηγούμενων βιβλίων μου βρίσκονται μέσα στην καρδιά μου
πάντα, τους κουβαλώ μαζί μου αλλά έρχεται η ώρα να μου διηγηθούν καινούριοι τις
περιπέτειές τους. Όντως, μετά το Μια Βόλτα στον Παράδεισο, κατάφερα τελικά να
ολοκληρώσω την συγγραφή ενός νέου μυθιστορήματος και νοιώθω υπέροχα γι’ αυτό!
«Μια Βόλτα στον Παράδεισο», σίγουρα
ένα βιβλίο το οποίο θεωρώ ιδανική συντροφιά, ιδιαιτέρως για τους καλοκαιρινούς
μήνες. Η Μαρία Στεφάνου ποιο βιβλίο επιθυμεί να της κρατήσει συντροφιά το
Καλοκαίρι;
Η Μαρία Στεφάνου,
έχει μια ατελείωτη λίστα με τίτλους γι’ αυτή τη χρονιά που όλο και μεγαλώνει!
Σίγουρα θα διαβάσω το «Μετά από σένα» της Τζότζο Μόις που είναι η συνέχεια του «Πριν
έρθεις εσύ» κι αυτό ήταν ένα βιβλίο που πραγματικά μου άλλαξε τη ζωή. Ανυπομονώ
να το διαβάσω!
0 σχόλια:
Post a Comment