Review : Τα δάκρυα του πάθους

«Τα δάκρυα του πάθους»

Η Λυδία Αποστόλου επιστρέφει στην Ελλάδα όταν πληροφορείται ότι ο πατέρας της κινδυνεύει να πεθάνει. Έρχεται αμέσως αντιμέτωπη με τα οικονομικά προβλήματα και τον κίνδυνο χρεοκοπίας που αντιμετωπίζει η οικογένειά της. Στην προσπάθειά της να βρει τη λύση, στον δρόμο της έρχεται εκείνος, ο άντρας που της είχε γκρεμίσει τα όνειρα και της είχε ραγίσει την καρδιά. Ο Ανδρέας Λοΐζου της κάνει μία πολύ συμφέρουσα πρόταση: Έναν γάμο για να της λύσει όλα της τα προβλήματα. Κι εκείνη έχει να διαλέξει ανάμεσα στη λογική και το πάθος της, ένα πάθος που στο παρελθόν το πλήρωσε με δάκρυα. Πώς μπορούσε να ξεχάσει το παρελθόν όταν αυτό ήταν τόσο ζωντανό; Εφιάλτες, μυστικά, ψέματα και λάθη στοιχειώνουν έναν έρωτα που δείχνει καταδικασμένος...

Της Αγγελική Κατσιμάρδου:

«Τα δάκρυα του πάθους» της Έλενας Αντωνίου, αποτελεί άλλο ένα μαργαριταράκι, ψαρεμένο στην λίμνη του wattpad. Για την ακρίβεια πρόκειται για ένα τεράστιο μαργαριτάρι, που πρέπει να κοσμεί κάθε βιβλιοθήκη των απανταχού λατρών της αισθηματικής λογοτεχνίας.

Η Λυδία και ο Αντρέας γνωρίζονται στην Νέα Υόρκη και ζουν έναν μεγάλον έρωτα. Όμως λάθη θα τους οδηγήσουν στον χωρισμό. Ο Ανδρέας, ανίκανος να την ξεχάσει και να την ξεπεράσει, θα ενορχηστρώσει την επιστροφή της στην Ελλάδα και θα την οδηγήσει σε έναν καταναγκαστικό γάμο, με σκοπό την τιμωρία της.

Τελικά, το πάθος και ο έρωτας θα ξαναφουντώσουν, αλλά τα λάθη και οι ίντριγκες του παρελθόντος θα επιστρέψουν με σκοπό, άλλη μια φορά, να τους χωρίσουν, οριστικά. Θα οδηγηθούν από το ένα λάθος στο άλλο, καθώς ο εγωισμός και υπερηφάνεια δεν θα επιτρέψει στα πραγματικά αισθήματα, που κρύβονται στην καρδιά τους, να βγουν στην επιφάνεια και να λύσουν τις παρεξηγήσεις. Και εκεί, στο σκοτάδι, παραμονεύει άλλος ένας εχθρός, αποφασισμένος να αποτελειώσει αυτό που άρχισε χρόνια νωρίτερα και να τους καταστρέψει ολοκληρωτικά.

Χαίρομαι που διάβασα αυτό το βιβλίο για δύο λόγους, πρώτον γιατί πρόκειται για ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα και δεύτερον γιατί γράφτηκε από μια ταλαντούχα και νέα συγγραφέα. Χαίρομαι ιδιαίτερα, όταν ξέρω ότι εκεί έξω κυκλοφορούν νέα ταλέντα, γνωστές συγγραφείς του αύριο.

Το γράψιμο είναι απλό, αλλά με πάθος και δύναμη. Έξυπνο και με χιούμορ. Ψυχογραφεί σε βάθος τους χαρακτήρες, αλλά «αλαφρώνει» την ατμόσφαιρα, όπου η συγγραφέας το θεωρεί αναγκαίο. Και είναι αναγκαίο, καθώς διάφορα συναισθήματα σε κατακλύζουν, μαζί και η καλή διάθεση και το γέλιο. Οι σκηνές με την πεθερά της Λυδίας, που μπουκάρει σε κλειστά δωμάτια, χωρίς να χτυπάει, ερχόμενη αντιμέτωπη με «καυτές» σκηνές, είναι ανυπέρβλητες και προκαλούν γέλιο. Οι διάλογοι απολαυστικοί σε πολλές περιπτώσεις, αλλά και δυνατοί και παθιασμένοι ανάμεσα στο ζευγάρι, σε καθηλώνουν.

Η ιστορία σε κρατάει δέσμια μέχρι την τελευταία σελίδα, πολλές φορές ανατρεπτική και πρωτότυπη, σχεδόν κινηματογραφική, με τους χαρακτήρες να εναλλάσσονται στους ρόλους τους. Υπάρχει, φυσικά, και μια δόση αστυνομικού μυστηρίου, που την κάνει και πιο πικάντικη.

Το βιβλίο που διάβασα εγώ αποτελεί την πρώτη του και πιο σύντομη έκδοση, καθώς μαθαίνω ότι η συγγραφέας το επανακυκλοφόρησε με άλλο εξώφυλλο και περισσότερες σελίδες. Διαβάζοντας την συγκεκριμένη έκδοση, σίγουρα θα αναζητήσω και την «βελτιωμένη», καθώς πρόκειται για βιβλίο που δεν κουράζεσαι να διαβάζεις και θέλεις περισσότερα.