Review : Όσα μπορεί να φέρει η αγάπη

ΟΣΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ Η ΑΓΑΠΗ

Η ηλικία της Φωτεινής, όπως και η δυστυχία της, ήταν μεγάλη. Καταδικασμένη και φυλακισμένη για φόνο, με μόνη επιθυμία να πεθάνει ελεύθερη για να ξαναδεί και να ξαναφιλήσει τους γιους της, αναπολεί ολόκληρη τη ζωή της, τότε που ελεύθερη ζούσε την καθημερινότητά της με τις πολλές στιγμές χαράς, λύπης, ηρεμίας, αλλά και στενοχώριας.

Τότε –όταν οι προβληματισμοί της ήταν έντονοι, όπως και οι απογοητεύσεις–, η ελπίδα, τα όνειρά της και η αισιοδοξία της τη βοηθούσαν να νιώθει ευτυχισμένη και έτσι, γενικά, στον απολογισμό της ζωής της αισθανόταν γαλήνια και ικανοποιημένη από όσα ήδη είχε ζήσει. Κάποια μοιραία στιγμή, την ηρεμία και την ευχαρίστηση που αντλούσε από τη ζωή, εντελώς απρόσμενα, τη διαδέχτηκε απέραντη και ατέλειωτη δυστυχία – και η καταδίκη της.

Το μεγάλο μυστικό της το πήρε μαζί της, χωρίς να νοιάζεται που η πράξη της προκάλεσε οργή, μίσος και κατηγόριες – αλλά συνάμα αγάπη.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:

Η Φωτεινή με το ημερολόγιο που κρατάει μέσα στη φυλακή και προορίζεται για την εγγονή της μας διηγείται ολόκληρη τη ζωή της. Μέσα από τα γραπτά της μαθαίνουμε
 όλα τα σημαντικά γεγονότα που έζησε . Από τη γνωριμία με τον άντρα της και το γάμο της μέχρι τις ζωές των παιδιών της και της αδερφής της.

Το μυστικό που κουβαλάει, βαρύ. Τη συνθλίβει και την εξοντώνει η αποκάλυψή του όμως θα την αποτελείωνε.Πόσα μπορεί να αντέξει κάποιος που έχει ως 
μόνο κίνητρο του την αγάπη? 

Μέχρι που μπορεί να φτάσει η αυτοθυσία όταν προκαλεί το μίσος ακόμη κι αυτού που
 επωφελείται από αυτή?

Η αγάπη και ειδικότερα η αγάπη μιας μάνας για τα παιδιά της μπορεί να δώσει υπεράνθρωπη δύναμη σε μια γυναικά. Μπορεί να την κάνει να επωμιστεί ευθύνες τόσο δυσβάσταχτες που να τη σκοτώνουν. Και αδιαμφισβήτητα η Φωτεινή αυτό κάνει. Η θυσία της, τρομακτική ασύλληπτη. Και το τίμημα για να προστατέψει αυτούς που αγαπάει εξοντωτικό...

Το σοκ που αισθάνθηκα τελειώνοντας αυτό το υπέροχο βιβλίο είναι απερίγραπτο. Και σίγουρα δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα. Παίρνοντας το στα χεριά μου και διαβάζοντας τον τίτλο (δεν είχα διαβάσει το οπισθόφυλλο ακόμα) θεώρησα ότι επρόκειτο για μια ακόμα χιλιοειπωμένη ερωτική ιστορία. Αλλά έκανα λάθος.
Ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό.

Όσο διάβαζα τόσο περισσότερο ''έμπαινα'' στην ιστορία της Φωτεινής . Ζούσα τα βιώματα της . Ένιωθα τα συναισθήματά της. Σιγά σιγά έγινα η εγγονή της, η Γλυκούλα της και παραλήπτρια των γραπτών της. Την αισθάνθηκα γιαγιά μου, δικό μου άνθρωπο που μου αφηγούνταν τη ζωή της ένα βράδυ μπροστά στο τζάκι.

Καιρό είχε να με καθηλώσει βιβλίο τόσο πολύ. Το τελείωσα μέσα σε ενα απόγευμα . Γιατί αυτά που έζησε η ηρωίδα μας δεν ήταν εξωπραγματικά. Δεν ήταν  παρατραβηγμένα για να κεντρίσουν απλά το ενδιαφέρον του αναγνώστη . 
Ήταν καταστάσεις που ο καθένας μας θα μπορούσε να ζήσει.Συναισθήματα που ο καθένας θα μπορούσε να αισθανθεί . Στιγμές χαράς και λύπης, κάτι εντελώς ανθρώπινο. Και ύστερα ήρθε το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου. Ανατρεπτικό, αναπάντεχο, βίαιο και
 οδυνηρό σε σημείο που ευχόμουν η Φωτεινή να ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Να έχει σάρκα και οστά για να μπορέσω να την αγκαλιάσω και να κλάψω μαζί της... Να της συμπαρασταθώ στη θλίψη της.

Επιτέλους ένα βιβλίο που δεν ξεχνιέται εύκολα...