ΖΩΗ ΣΑΝ ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ
«Φεύγει. Κι είμαι έτοιμη να φύγω κι εγώ. Για πάντα. Το όνειρο τελειώνει. Ο εφιάλτης ξαναρχίζει. Είμαι η Λευκή Θαλασσινού. Είμαι δεκαεπτά χρονών. Είμαι μόνη στην έναστρη νύχτα... Μόλις έχω κάνει έρωτα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Με τον άντρα της ζωής μου. Με τον άντρα μιας άλλης».
«Η Λευκή ονειρευόταν. Η Μπλανς μόνο βιώνει. Η Λευκή έζησε και πέθανε για τον απόλυτο έρωτα. Η Μπλανς αναδύθηκε από τις στάχτες της Λευκής μόνο σαν σώμα, που ζει για να δοκιμάζει, για να συλλέγει εμπειρίες, για να γεύεται καθετί καινούριο και ακραίο...»
Ακραίο που ενσαρκώνουν άντρες φλερτάροντας μαζί της μα και με την καταστροφή. Ακραίο που ενσαρκώνει η ίδια προσπαθώντας να βρει τις ισορροπίες της. Όμως, γίνεται μέλλον χωρίς παρελθόν;
Από τη Θάσο στο Παρίσι κι από τη γαλλική επαρχία πίσω στη Θάσο, σε μια πορεία που σημαδεύεται στο ξεκίνημα και στην ολοκλήρωσή της από έναν ερωτικό χορό, παρακολουθούμε την πολυκύμαντη ζωή της Λευκής.
Η αναγέννηση μιας γυναίκας, οι πληγές του έρωτα, η καινούρια αρχή.
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ :
Η Λευκή
Θαλασσινού μετά από εφηβική ερωτική απογοήτευση και μη μπορώντας να αντέξει τον
πόνο που της προκάλεσε η χαμένη της αγάπη φεύγει στο εξωτερικό. Αυτό τη φέρνει αντιμέτωπη
με την εύπορη οικογένεια και έχοντας πλέον ως μόνο στήριγμα τη γιαγιά της ακολουθεί
έναν τρόπο ζωής γεμάτο από ερωτικές περιπέτειες αλλά άδειο από πραγματική αγάπη.Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια για εκείνη. Θα τη φέρει πίσω εκεί που ξεκίνησαν όλα.
Ο Λευτέρης , ο πρώτος της έρωτας είχε επιλέξει κάποια άλλη. Τώρα είναι αυτή που
έχει τον πρώτο λόγο. Η απόφαση για το ποιο θα είναι το μέλλον της σχέσης τους είναι
μόνο δική της.
Λίγοι
άνθρωποι έχουν σταθεί αρκετά τυχεροί και δε χρειάστηκε να βιώσουν τον πόνο της απόρριψης.
Η Λευκή Θαλασσινού δε στάθηκε τόσο τυχερή. Ο πόνος της απόρριψης απ τον πρώτο
και μοναδικό ερώτα που έζησε την τσάκισε. Την αγαπούσε κι εκείνος. Ο Λευτέρης πραγματικά
την αγαπούσε. Όμως προτίμησε να παντρευτεί μια γυναικά χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες,
χωρίς ''θέλω'' κι απαιτήσεις, μια γυναικά ''για σπίτι και οικογένεια''.
Αυτό
τη διέλυσε. Την έριξε σε ένα κυκεώνα σχέσεων που την πλήγωσε ακόμα πιο πολύ. Σε
όλη της τη ζωή αισθανόταν μοναξιά κι ας αγαπήθηκε πολύ, την τύλιγε ο πόνος κι
ας την αντιμετώπισαν με αγάπη και φροντίδα, την περιτριγύριζε ο θάνατος κι ας ήταν
κάποτε ένα κορίτσι γεμάτο ζωή. Όλα όμως επέστρεψαν στο ξεκίνημα τους. Γύρισε πίσω
με τη δυνατότητα της επιλογής πλέον στα χέρια της.
Τι
θα επιλέξει τελικά όμως;
Έναν άντρα που αγάπησε όσο τίποτα ή έναν άντρα που τη διεκδίκησε
όσο κάνεις;
Το
''Ζωή σαν λεύκη νύχτα'' είναι ένα βιβλίο με την εξής ιδιαιτερότητα. Παρουσιάζει
μια μεγάλη αντίθεση. Από τη μια είναι ένα βιβλίο εξαιρετικά καλογραμμένο. Η κ. Σαββάκη χειρίζεται το λόγο άψογα. Οι λέξεις κυλούν στο χαρτί τόσο απαλά, τόσο αβίαστα.
Στο μυαλό μου η λέξη που έχει κολλήσει για το χαρακτηρισμό της γραφής της είναι
βελούδινη. Διαβάζεται τόσο ευχάριστα και εύκολα που σου αφήνει μια απολύτως θετική
αίσθηση.
Από
την άλλη πλευρά, στον αντίποδα της καταπληκτικής γραφής έχουμε μια ιστορία που
δεν με ενθουσίασε. Είναι παρατραβηγμένη σε βαθμό που με ξενίζει. Αν σκοπός της
συγγραφέως ήταν να μας δείξει τις ακραίες και εκ διαμέτρου αντίθετες καταστάσεις
που βιώνει η Λευκή (απ τον απόλυτο έρωτα στο απόλυτο άσκοπο ''δόσιμο'' του εαυτού
της σε ανούσιες σχέσεις) δεν κατάφερε να με κάνει να τη νιώσω, να την αισθανθώ,
να μπω στη θέση της.
Η γραφή της κ. Σαββάκη με συνεπήρε πολύ περισσότερο
από αυτή κάθε αυτή την ιστορία της. Αυτό που αισθάνθηκα τελειώνοντας το συγκεκριμένο
βιβλίο είναι ότι θέλω να διαβάσω και το επόμενο της συγγραφέως.
Η ιστορία
που ήδη διάβασα δε με κέρδισε. Ο εξαιρετικός τρόπος που γράφει η κ. Σαββάκη όμως
είναι αρκετός λόγος για να δώσω μια ευκαιρία στο επόμενο εγχείρημα της.
Το βιβλίο κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗΣ!!
.jpg)
0 σχόλια:
Post a Comment