Review : Ογκρέσα

ΟΓΚΡΕΣΑ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ

Ο Γιάννης, ένας άντρας πεινασμένος για τη ζωή, θα γνωρίσει την Κατερίνα, μια γυναίκα που μέσα της τα ένστικτα μάχονται με τη λογική. Ένα τυχαίο τηλεφώνημα θα θέσει τον τροχό της τύχης σε κίνηση και θα τους παρασύρει σε μια πρωτόγονη και άγρια ένωση. Την ίδια ώρα, ο Μάνος, κατατρεγμένος από εφιαλτικές αναμνήσεις, σκορπά το θάνατο παλεύοντας να σκοτώσει τον εφιάλτη του διαταραγμένου του μυαλού.
Τρεις ήρωες, που μέσα από πολλά παιχνίδια της μοίρας θα καταλάβουν ότι είναι δεσμώτες της ίδιας τους της ζωής, θα αναζητήσουν τη λύτρωση χαράσσοντας ο καθένας το δικό του μονοπάτι μέχρι που οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν, και τότε η αλήθεια θα έρθει στο φως. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες. Στη μέση η Κατερίνα, η ογκρέσα*, αποφασισμένη να απελευθερώσει το δράκο από μέσα της και να αψηφήσει τα πάντα σε μια απελπισμένη προσπάθεια να γεμίσει τα κενά στην ψυχή και στο κορμί της.
Αγάπη και μίσος. Ζωή και θάνατος. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που στριφογυρίζει απειλητικά στον αέρα. Ποια θα επικρατήσει;

*Μυθική μορφή. Μυστηριακή γυναίκα με ακαταμάχητο έως επικίνδυνο ερωτισμό. Υποδηλώνει τη μοιραία, τη γυναίκα πλανεύτρα. Αναφέρεται και ως γυναίκα δράκαινα.

 

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ: 

Όταν πιάνω ένα βιβλίο στα χέρια μου όσο εθιστικό , καλόγουστο και εκθαμβωτικό να είναι το εξώφυλλο το μυαλό μου μαγνητίζεται από τον τίτλο. Τον διαβάζω και φτιάχνω με τη φαντασία μου εικόνες που συνθέτουν την ιστορία του βιβλίου όπως μου την εμπνέει ο τίτλος. Πολλές φορές μαντεύω σωστά άλλες πάλι όχι.

Είναι από τις λίγες φορές που ο τίτλος ενός βιβλίου μου προκάλεσε συναισθήματα και όχι εικόνες. Ογκρέσα…Δεν ήξερα τη πραγματικά σημαίνει κι όμως από τον ήχο που προκαλεί η λέξη στο μυαλό μου αισθάνθηκα κάτι βίαιο , εθιστικό και άγριο.

 

Η περιέργεια μου για την ερμηνεία της χτύπησε κόκκινο. Διάβασα το οπισθόφυλλο και αντί να μου λυθεί  η απορία η περιέργεια μου μεγάλωσε ακόμα περισσότερο. Το ξεκίνησα αμέσως , το τελείωσα με μια ανάσα.Είναι τόσα τα συναισθήματα και οι σκέψεις που γεννήθηκαν με τηην ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου που νιώθω την ανάγκη να σταθώ περισσότερο σε αυτά και λιγότερο στην ανάλυση της πλοκής.

Οι ζωές τριών ανθρώπων που  μπλέκονται περίτεχνα η μια μέσα στην άλλη. Ο καθένας από αυτούς κυνηγημένος από τους δικούς του δαίμονες και αναζητώντας τη δική του λύτρωση. Το πάθος και η αρχή σε κάθε τους βήμα και όλα αυτά τους οδηγούν σε μια τελική ανατροπή , απρόσμενη τόσο που ξαφνιάζει.

Η γραφή του κυρίου Κρομμύδα ακολουθεί το μοτίβο του «όσο πρέπει». Απλή και κατανοητή όσο πρέπει , για να σε κάνει να διαβάζεις ασταμάτητα χωρίς να κουράζεσαι στο ελάχιστο. Μεστή , περιεκτική και γεμάτη ευαισθησία όσο πρέπει για να σε γεμίζει συναισθήματα χωρίς να σε πιάσει να τα βιώσεις αλλά να βγαίνουν από τα βάθη της ψυχής σου , αβίαστα ακόμα και αν δεν ήξερες ότι βρίσκονται εκεί.

Ζωντανές περιγραφές , αφήγηση , αναδρομές στο παρελθόν , εικόνες που σε σφυροκοπούν ανελέητα και όλα αυτά μαζί σε παρασέρνουν είτε το θέλεις είτε όχι στον ιλιγγιώδη ρυθμό που κινούνται οι ήρωες. Ταυτίζεσαι μαζί τους , με τον καθένα από αυτούς χωριστά .Γίνεσαι κομμάτι τους και αυτοί κομμάτι δικό σου. Πολυδιάστατοι σε τέτοιο βαθμό που παλεύεις για να αντιληφθείς τι ακριβώς συμβαίνει μέσα τους. Όταν όμως αφεθείς και τους καταλάβεις η ταύτιση είναι αναπόφευκτη και αναπόφευκτα αναζητάς μαζί τους την απελευθέρωση. 

Η αλήθεια είναι ότι εξεπλάγην πραγματικά ευχάριστα με το συγγραφικό ταλέντο του κυρίου Κρομμύδα. Μη έχοντας διαβάσει το πρώτο του εγχείρημα διατηρούσα μια αρχική επιφύλαξη για το κατά πόσο θα μπορούσε να αποδώσει σε μια τέτοια προσπάθεια. Η επιφύλαξη μου εξαφανίστηκε από την πρώτη σελίδα. 

Ένας συγγραφέας που κέρδισε επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Ένα βιβλίο που κέρδισε επάξια την θέση του στην βιβλιοθήκη μας.