Review : Ιόλη

ΙΟΛΗ

ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Κανέναν δεν ξεχνώ. Ούτε τους ζωντανούς, ούτε τους πεθαμένους. Τον παππού σου, τον Παντελή, τη γιαγιά Ιόλη… Όλοι τους κάτι μου έδωκαν, κάτι μου πήραν. Μα μη γελιέσαι κόρη μου… Αν γραφότανε ποτές ένα βιβλίο για τη δική μου ζωή, έναν τίτλο θα είχε, έναν και μόνο. Μια λέξη μοναχά… Ιόλη

Όλη της η ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια της τη νύχτα εκείνη… Σε κάθε στιγμή, σε κάθε περίσταση, σημαντική κι ασήμαντη, η γιαγιά της βρισκόταν δίπλα της. Και τότε η Ιόλη συνειδητοποίησε ότι σε όποια εικόνα κι αν έβλεπε τον εαυτό της, σε κάθε ηλικιακή της περίοδο, είχε γύρω της δυο τεράστιες φτερούγες που την έκαναν να νιώθει σιγουριά και ζεστασιά. Ναι, ήταν φτερούγες, δεν έκανε λάθος. Λευκές, απαλές φτερούγες, σαν αυτές που έχουν οι άγγελοι…

Πώς το ’κανε αυτό το θαύμα η γυναίκα αυτή; Ένα κορίτσι που δεν είπε καμία φορά τη λέξη «μαμά» να μη νιώσει ποτέ την έλλειψή της; Πόσο μοναδικός, πόσο ιδιαίτερος άνθρωπος ήταν η κυρα-Αγγέλω; Όσες ζωές κι αν περνούσε μαζί της η Ιόλη, ποτέ δε θα της έφταναν. Κι όσα ευχαριστώ κι αν της έλεγε, ποτέ δε θα ήταν αρκετά…

Της Αγγελικής Κατσιμάρδου:

Νομίζω, εάν η κ. Τζιρίτα ήθελε ένα εναλλακτικό όνομα για το βιβλίο της, θα μπορούσε κάλλιστα να το ονομάσει και "Αγγέλω".

Τι πιο φοβερό από ένα βιβλίο να μπορεί να σου μεταδώσει μια πλούσια γκάμα συναισθημάτων, από την λύπη και το δάκρυ, τον θυμό μέχρι το γέλιο. Ειδικά το τελευταίο είναι ο μόνιμος σύντροφός σου σε αυτό το βιβλίο.

Βασική ηρωίδα αυτού του βιβλίου δεν είναι η Ιόλη, όπως αφήνει να εννοηθεί η συγγραφέας, αλλά η κυρά-Αγγέλω. Βράχος η κυρά-Αγγέλω και στην ζωή και στην ψυχή και στην καρδιά. Βράχος να ακουμπήσεις πάνω της, αλλά και βράχος κοφτερός, που θα σπάσεις τα μούτρα σου, έτσι και τα βάλεις μαζί της. Ο πόνος από μικρό κορίτσι-μάνα την σμίλεψε και ξέχασε πως να είναι αρεστή και να χαϊδεύει τους γύρω της.

Όπως η ίδια είπε "πέτρα είχε αντί για καρδιά". Ο μόνος άνθρωπος στην ζωή της η μικρή της εγγονή Ιόλη, που σταδιακά την έμαθε ξανά να αγαπά, να χαμογελά και να "ανθίσουν λουλούδια την καρδιά της."

Η κυρία Τζιρίτα έγραψε ένα βιβλίο σοβαρό, λυπηρό αλλά και αστείο. Ένα βιβλίο για τους ανθρώπους που υπάρχουν στην ζωή μας, στην οικογένειά μας και είναι οι βράχοι της ζωής μας.

Οι ατάκες της κυρά-Αγγέλως θεϊκές, αστείες, μοναδικές, αλλά και διδακτικές. Πραγματικά ένα βιβλίο διδακτικό, γιατί μέσα από χαρακτήρες σαν της Αγγέλως, μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις την ζωή. Να πολεμάς και να επιβιώνεις. Εξαιρετική ανάλυση και περιγραφή των χαρακτήρων, μοναδική στους διαλόγους και στα ηθικά διδάγματα, αλλά και τόσο ζωντανή, που όταν το διαβάζεις νοιώθεις ότι η Αγγέλω είναι δίπλα σου και ψιθυρίζει στο δικό σου αυτί, όλα τα σωστά λόγια, Όλα τα λόγια που χρειάζεται να ακούσεις την σωστή στιγμή, την στιγμή που πονάς, που γελάς, που θυμώνεις, που μουτρώνεις και που κλαις.

Διαβάζεις  για δύσκολες και ψυχοφθόρες καταστάσεις και πας λίγο παρακάτω και σκας στα γέλια. Ειδικά στο δεύτερο μισό του βιβλίο, πραγματικά η Αγγέλω μεγαλουργεί και μαζί της και η συγγραφέας. Το χαμόγελο είναι μόνιμα χαραγμένο στα χείλη σου και πιάνεις τον εαυτό σου να μονολογεί και να θαυμάζει αυτόν τον χαρακτήρα.

Στα συν του βιβλίου και το γεγονός ότι δεν πλάτειασε. Στάθηκε στα σημαντικά γεγονότα της ζωής των ηρώων κι ενώ θα μπορούσε να γεμίσει άλλες εκατό σελίδες με διάφορες άλλες στιγμές από την ζωή και των άλλων ηρώων, προτίμησε να επικεντρωθεί και να δώσει έμφαση στα σημαντικά γεγονότα και να αφήσει λεπτομέρειες, που δεν θα πρόσδιδαν κάτι παραπάνω στην ιστορία,  απ’ έξω.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο και θεωρώ ότι, ίσως, είναι το καλλίτερο της με διαφορά!

Τι βίντεο του βιβλίου: