Review : Εφιάλτες - Ψευδαισθήση

 Εφιάλτες - Ψευδαισθήση

  Άρτεμις Βελούδου – Αποκότου

 «Ήταν πλέον αργά για να σώσω τη ζωή της. Η υπόσχεση μου όμως, αφορούσε την ψυχή της.»

Η εκπνοή του καλοκαιριού βρίσκει τον Ρέιμοντ Κνάιτ στο Ντάνγουιτς με επώδυνες αναμνήσεις, και εξίσου δυσάρεστες επιλογές. Είτε θα άφηνε πίσω του το παρελθόν –για μια ακόμη φορά, είτε θα του επέτρεπε να τον κατασπαράξει, ψυχικά και σωματικά.

Έχοντας χάσει την Ονόρα, αποφασίζει να εκπληρώσει την υπόσχεση που είχε δώσει: Θα έσωζε την ψυχή της αγαπημένης του, έστω κι αν έπρεπε να βουτήξει ο ίδιος στην κόλαση για χάρη της.

Ξεκινάει, εκούσια πλέον, το ταξίδι του στον κόσμο των πνευμάτων με νέους και απρόσμενους συμμάχους στο πλευρό του. Και ακροβατώντας στα όρια της τρέλας θα φτάσει σε μια τρομερή ανακάλυψη, που θα γκρεμίσει όλα όσα ως εκείνη τη στιγμή θεωρούσε δεδομένα.

 

Της Αγγελικής Κατσιμάρδου:

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κορίτσι που το λέγανε Αρτέμιδα. Το κορίτσι, λοιπόν, αυτό διάβαζε πολλά παραμύθια. Για μάγους και βασίλισσες, για ιππότες και νεράϊδες και άλλα μυθικά πλάσματα. Κάποτε αυτό το κορίτσι μεγάλωσε και διαπίστωσε ότι μπορούσε και αυτό να γράφει παραμύθια. Παραμύθια για μεγάλους και, ενδεχομένως, μπορούσε να γράφει ακόμα καλλίτερα από τα παραμύθια που είχε διαβάσει και έτσι ξεκίνησε να γράφει. 

Μόνο που το κοριτσάκι, δεν έγραψε, τελικά, παραμύθια με ήρωες ιππότες και νεράϊδες. Κύριος είδε τι άλλα βιβλία διάβαζε, όταν ήταν μικρή, αλλά έγραψε παραμύθια με εφιάλτες. Εφιάλτες, που σε κάνουν να ανατριχιάζεις με την περιγραφικότητά τους. Με ηρωίδες σκοτεινές, με πλάσματα καταχθόνια, με φαντάσματα τρομαχτικά και ψυχές καταδικασμένες στην αιωνιότητα.

Είχε βέβαια να πολεμήσεις και κακές μάγισσες της πραγματικής της ζωής, που την φθόνησαν και την κατηγόρησαν για αντιγραφή ξένων βιβλίων, για στείρα φαντασία και αρπαγή άλλων βιβλίων. Μα κανένας δεν έδωσε σημασία. Κακόβουλα και ύπουλα πλάσματα υπάρχουν σε όλες τις διαστάσεις και δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προσπαθούν να κάνουν αισθητή την μίζερη παρουσία τους.

Και έτσι το κοριτσάκι μας έφτασε, αισίως, και στο δεύτερο βιβλίο της. Στο οποίο αποφάσισε να μας τρελάνει. Ό,τι ξέρατε για το πρώτο, απλά να το κρατήσετε καλά στο μυαλό σας και συνάμα να το ξεχάσετε. Ό,τι ζήσατε στο πρώτο ήταν αλήθεια και συνάμα το πιο μεγάλο ψέμα. Ό,τι είδατε στο πρώτο έγινε πραγματικά και συνάμα δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Ό,τι σας απογείωσε στο πρώτο, απλά στο δεύτερο θα σας στείλει στο ψυχιατρείο!

Είναι απορίας άξιον και ευχής έργον πως ένα τόσο γλυκύτατο και χαμογελαστό κορίτσι μπορεί να γράψει τόσο σκοτεινά και να σε κάνει να βιώσεις τον πόνο και την θλίψη. Να σε κάνει να βιώνεις τα ίδια συναισθήματα με τους ήρωες – και ειδικά με τον Ρέϊμοντ – και να νοιώθεις τον πόνο και την απώλεια μέχρι το μεδούλι. Η ίδια ισχυρίζεται ότι έτσι βρίσκει διέξοδο το σκοτεινό και ανήσυχο πνεύμα της και γι’αυτό είναι τόσο ήρεμη. Ενδεχομένως να έχει δίκιο.

Από την άλλη, αυτό το βιβλίο – και το έργο, στο σύνολό του, γενικότερα – είναι πέρα από τα Ελληνικά δεδομένα. Όποιος ακούσει ότι η συγγραφέας δεν έζησε ποτέ στα μέρη που αναφέρει στο βιβλίο της, απλά δεν θα το πιστέψει. Οι περιγραφές της είναι τόσο λεπτομερής, που σε αφήνει άφωνο η σκέψη το του ότι όλο αυτό έγινε μόνο με την χρήση του διαδικτύου. Και δεν παύω να σκέφτομαι τις «εργατοώρες» που θα χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί αυτή η έρευνα. Το ίδιο ισχύει και για τα παραψυχολογικά φαινόμενα και τους μύθους, που αναλύονται μέσα στο βιβλίο. Η λεπτομερής ανάλυσή τους, αλλά και επιστημονική τους προσέγγιση είναι τόσο εξαιρετική, που σε κάνουν να αμφιβάλεις για τον φανταστικό χαρακτήρα του βιβλίου.

Και το κερασάκι στην τούρτα είναι η ιδιαίτερη και χαρισματική πένα της κ. Βελούδου, που σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς το τέλειο μπορεί να εξελιχθεί και να περάσει σε άλλο επίπεδο! Στο πρώτο βιβλίο είδαμε την εξαιρετική γραφή της και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της συγγραφέως, για να έρθει στο δεύτερο να μας δείξει ότι ακόμα και η τελειότητα είναι ατέρμονη και χωράει βελτίωση.

Η Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου, ήδη από το πρώτο της βιβλίο είχε κάνει συμβόλαιο… συμβόλαιο ψυχής με την επιτυχία. Απλά τώρα έρχεται και επιβεβαιώνει ότι όλο αυτό δεν ήταν ποτέ μια ψευδαίσθηση!