Review: Το Τραγούδι της Αννέτας

 

Το Τραγούδι της Αννέτας 

Δήμητρα Ιωάννου

 

Αθήνα, σήμερα

Η Άννα παντρεύεται τον επιχειρηματία Ανάργυρο Σοφιανό, βασικό μέτοχο ενός υπερσύγχρονου ιδιωτικού νοσοκομείου, ενώ παράλληλα αντιστέκεται στην έντονη έλξη που της ασκεί ο γοητευτικός Μενέλαος. Εγκλωβισμένη σε έναν κακό γάμο, ξαφνικά αρρωσταίνει βαριά, πράγμα που προβληματίζει τον περίγυρό της. Η Άννα, ο Μενέλαος κι οι φίλοι τους έρχονται αντιμέτωποι με έναν ιατρικό κολοσσό που περιφρουρεί καλά τα μυστικά του. Κι αν οι υποψίες τους είναι αληθινές, τότε ίσως όλοι κινδυνεύουν άμεσα, μπλεγμένοι σε ένα κύκλωμα που ξεπερνά και την πιο στρεβλή φαντασία.





Επτάνησα, 17ος αιώνας

Ο Μέλιος Ρενέσης ερωτεύεται παράφορα την κοντεσίνα Αννέτα Οριφερίνα, όμως ο κόντες Νικηφόρος Τεμπέστας, εκβιάζοντας τον πατέρα της, καταφέρνει να τους χωρίσει. Κι ενώ οι δυο νέοι σχεδιάζουν κρυφά μια νέα ζωή μακριά, το νησί πλήττεται από μια σειρά άγριων δολοφονιών, που σπέρνουν τον τρόμο στους κατοίκους του. Ποιος είναι στ’ αλήθεια ο μυστηριώδης φονιάς και τι τον συνδέει μαζί τους; Θα καταφέρουν οι δυο νέοι να τον ξεσκεπάσουν ή θα τους σταματήσει η ζοφερή παρουσία του; Ποια είναι αυτά τα πρόσωπα από το παρελθόν που κάνουν επίμονα την εμφάνισή τους στα όνειρα της Άννας; Θα μπορέσουν να τη βοηθήσουν και να της δώσουν τις απαντήσεις που αναζητά;

Ένα μυθιστόρημα γεμάτο αγωνία και έρωτα, ζυμωμένο σελίδα σελίδα με τις μαγικές νότες μιας μελωδίας, που τραγουδά γλυκά τον πόνο της αλύτρωτης αγάπης.




Της Μαρίας Μπακάρα:


Πριν από περίπου δύο χρόνια διάβασα το πρώτο βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου “Κασσάνδρα- Το μυστικό της μάγισσας”. Η αλήθεια είναι πως ταυτίστηκα υπερβολικά με τη συγκεκριμένη λογοτεχνική διήγηση, όχι μόνο γιατί ταξιδεύει τον αναγνώστη στα μέρη καταγωγής μου, αλλά και για τον ασυναίσθητο τρόπο με τον οποίο η συγγραφέας ξετυλίγει το κλίμα της εποχής απέναντι στη γυναικεία δημιουργικότητα και δυναμικότητα. Χρειάστηκε να διαβάσω το δεύτερο βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου “Το τραγούδι της Αννέτας”, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, για να καταλάβω πως τίποτα το ασυναίσθητο δεν υπάρχει στη συγκεκριμένη πένα.

Το βιβλίο μας διηγείται τη ζωή της Άννας, μιας πετυχημένης και δυναμικής σύγχρονης γυναίκας, η οποία στο κατώφλι των σαράντα και όντας ανύπαντρη νιώθει την ύπαρξη της να κλυδωνίζεται από τις επιταγές της κοινωνίας. Γνωρίζει και παντρεύεται τον Ανάργυρο Σοφιανό, έναν φαινομενικά ιδανικό σύντροφο και σύζυγο. Όταν η Άννα αρρωσταίνει μυστηριωδώς καλείται να πολεμήσει για τη ζωή της, έχοντας δίπλα της αγαπημένους φίλους και τον Μενέλαο, ο οποίος ασκεί πάνω της μια περίεργη, απαγορευμένη έλξη. Ταυτόχρονα, σε έναν διαφορετικό χωροχρόνο, την εποχή της Ενετοκρατίας στα Επτάνησα, ξετυλίγεται η ιστορία της κοντεσίνας Αννέτας και του αγαπημένου της Μέλιου. Οι κοινωνικές συμβάσεις και τα μυστικά του οικογενειακού περίγυρου τους χωρίζουν, ενώ ένας αδίστακτος δολοφόνος τρομοκρατεί την περιοχή και σκορπά το θάνατο.

Ενδεχομένως ο αναγνώστης της “Κασσάνδρας” να αισθανθεί πως διαβάζοντας την “Αννέτα” τον περιμένει ένα αντίστοιχο ανάγνωσμα, αλλά προσωπικά διαφωνώ. Η ήδη άρτια πένα της Δήμητρας Ιωάννου παίρνει διαφορετική υπόσταση και χρησιμοποιώντας παρόμοιο αφηγηματικό μοτίβο μας διηγείται την ιστορία των γυναικών στις εποχές που εξετάζει. Μπορεί οι πρωταγωνίστριες να είναι η Άννετα και η Άννα, ωστόσο το βιβλίο είναι μια σπουδή στην ιστορική και πολιτισμική κατασκευή της διαμόρφωσης των γυναικείων ταυτοτήτων ανά τους αιώνες. Η πλοκή και στους δύο χωροχρόνους δεν έχει καμία σύνδεση, την ίδια στιγμή που είναι τόσο μελετημένη και άρτια ώστε να βρίσκεται ο αναγνώστης αντιμέτωπος με την απόλυτη ταύτιση. Αυτό επιβεβαιώνει την άποψη μου πως η κυρία Ιωάννου τοποθετεί με ακρίβεια τις λέξεις στο χαρτί και καταφέρνει να “γρατζουνίσει” μυαλά και καρδιές.

Μέσα από ένα υπέροχο λογοτεχνικό κείμενο, φροντισμένο από όλες τις απόψεις, η συγγραφέας τολμάει να καταπιαστεί με όλα τα ζητήματα της γυναικείας υπόστασης. Άρτια γραμμένο, με λυρικές περιγραφές και καταιγισμό συναισθημάτων, μας μεταφέρει σε έναν κόσμο έρωτα αλλά και μυστηρίου. Η χρήση του επτανησιακού ιδιώματος προσδίδει μουσικότητα στο κείμενο, ενώ η συγγραφέας καταφέρνει να κρατήσει την ισορροπία μεταξύ του μυστηριακού/αστυνομικού στοιχείου της πλοκής, του ερωτικού, αλλά και των μεταφυσικών ψηγμάτων που τοποθετεί στο κείμενο της με διακριτικότητα. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο για απαιτητικούς αναγνώστες, το οποίο καλύπτει όλα τα γούστα.

Δεν μπορώ να μην παρατηρήσω την εξέλιξη στην πένα της συγγραφέως. Όπως προείπα υπήρξε άρτια από το πρώτο της βιβλίο, ωστόσο ομολογώ πως στην “Αννέτα” παρατήρησα ένα πιο σφηχτοδεμένο κλιμακωτό σχήμα γραφής. Μου άρεσε ιδιαιτέρως που ενώ μαθαίνουμε το παρελθόν των ηρώων και υπάρχει καταιγισμός πληροφοριών, ο αναγνώστης δεν κουράζεται με περιττές φλυαρίες

Ένα βιβλίο το οποίο σου πλημμυρίζει την καρδιά συναισθήματα και το μυαλό προβληματισμούς. Ένα βιβλίο το οποίο σε προκαλεί να φωνάξεις για την αδικία, αλλά ταυτόχρονα σε λυτρώνει και σε γεμίζει κουράγιο. Ένα βιβλίο όπου κάθε του σελίδα κρύβει κομμάτια από την αλήθεια και την ψυχή της συγγραφέως. Κάτι τέτοιο αποδεικνύεται από την τελευταία πρόταση του επιλόγου, αλλά και από το ευχαριστήριο σημείωμα στο τέλος του βιβλίου. Αν και δεν είναι μέρος της συγγραφικής ιστορίας και ίσως δε θα έπρεπε να το αναφέρω, το σημείωμα του συγγραφέα αποτελεί κομμάτι του βιβλίου και προσωπικά λάτρεψα τον τρόπο που η Δήμητρα Ιωάννου επέλεξε να πει “εις το επανιδείν” στους αναγνώστες της.