Review : Τα Κύματα της Νοσταλγίας

 Τα Κύματα της ΝοσταλγίαςΈλσης Τσουκαράκη

Η ζωή του γιατρού Πέτρου Εμμανουήλ αλλάζει ολοκληρωτικά όταν γίνεται υπαίτιος για τον θάνατο ενός μικρού κοριτσιού.

Ύστερα από μια συγκλονιστική αποκάλυψη που ανατρέπει τα πάντα, αποφασίζει να εγκαταλείψει την οικογένεια και τον τόπο του, χωρίς να υποψιάζεται το παράδοξο παιχνίδι που του έστησε χαιρέκακα η μοίρα. Μόνο ο αληθινός έρωτας κατορθώνει κάποια στιγμή ν’ απαλύνει τις πληγές του, να τον λυτρώσει από τον ίδιο του τον εαυτό και να τον βοηθήσει να ξαναστήσει τη ζωή του στη μακρινή Νέα Ζηλανδία!

Το αναπάντεχο τηλεφώνημα της κόρης του, ύστερα από είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια, τον αναγκάζει να επιστρέψει στην Ελλάδα και να έρθει αντιμέτωπος με όλα όσα διαδραματίστηκαν στην οικογένειά του όσο αυτός ήταν απών. 

Άσβεστα μίση, άδηλα μυστικά, φλογεροί έρωτες και ταξίδια στα πέρατα ενός εξωτικού κόσμου αποτελούν τις ψηφίδες ζωής του Πέτρου, σαν χάρτες αυτογνωσίας και κάθαρσης στην ατομική διαδρομή του! Και καταλήγουν να αποδείξουν ότι η σύγκρουση του ανθρώπου με το πεπρωμένο και τη δική του βαθιά κρυμμένη αλήθεια σηματοδοτεί την κορυφαία στιγμή της λύτρωσής του.

Της Αγγελικής Κατσιμάρδου :

Άλλο ένα βιβλίο από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, που με άφησε με τις καλλίτερες εντυπώσεις. Το καινούργιο βιβλίο της κυρίας Έλσης Τσουκαράκη «Τα Κύματα της Νοσταλγίας» πραγματικά με εντυπωσίασε, μιας και δεν είχα ξανά διαβάσει την συγκεκριμένη συγγραφέα άλλη φορά. Από τα ελάχιστα βιβλία που δεν ήθελα να αφήσω από τα χέρια μου.

Το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε ήταν ο τρόπος γραφής. Η πένα της κυρίας Τσουκαράκη είναι λυρική, αλλά χωρίς φανφάρες και υπερβολές, με όμορφο λεξιλόγιο και βάθος, σε έλκει και σε κάνει να ταξιδεύεις μαζί με το βιβλίο. Νομίζω ότι είναι ένα παράξενο κράμα απλότητας και πολυπλοκότητας. Απλή στα νοήματα, περίπλοκη στις περιγραφές, στο γράψιμο και στην απόδοση των γεγονότων και των χαρακτήρων. Αυτό ακούγεται λίγο οξύμωρο και αντιφατικό, αλλά, πραγματικά, έτσι ένοιωσα διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο.

Αυτό είναι και το δεύτερο στοιχείο, που με εντυπωσίασε. Πόσο καλά περιγράφει τα πρόσωπα, παραθέτει τις καταστάσεις και τα γεγονότα. Βουτάει στον ανθρώπινο ψυχισμό με ρεαλισμό και κυνικότητα, αλλά και με απέραντη ευαισθησία. Αναλύει την ανθρώπινη ψυχολογία με χειρουργική ακρίβεια. Διεισδύει στα αχαρτογράφητα βάθη της ψυχής, όπως ο χειρουργός ανοίγει με το νυστέρι του την ανθρώπινη σάρκα και φέρνει στο φως τα σπλάχνα μας. Παραθέτει τις σκέψεις και τα συναισθήματα απογυμνωμένα από ιδιοτελεί πιστεύω και, ενδεχομένως, βιώματα. Η πιο καθαρή και ολοκληρωμένη εικόνα του ανθρώπινου ψυχισμού, που έχω διαβάσει ποτέ μου.

Και το τελευταίο αλλά σημαντικότερο, ίσως, στοιχείο, δεν παίρνει θέση και δεν αποδίδει ευθύνες σε κανέναν ήρωά της. Δεν υπάρχουν κατηγορώ, και δεν «σταυρώνει» ή «ρίχνει» κάποιον από τους χαρακτήρες, αντιθέτως, σαν απλός και ουδέτερος παρατηρητής, αναλύει τα γεγονότα και αφήνει το κοινό της να κρίνει! Όλοι έχουν έναν ρόλο στην ιστορία, όλοι έχουν ένα μερίδιο ευθύνης και όλοι είναι υπόλογοι για τις δικές τους αποφάσεις.

Φυσικά, υπάρχει και μια εξαιρετική οπτική για τις σχέσεις ανδρών και γυναικών και τις αιώνιες αντιπαραθέσεις τους. Ποιος φταίει περισσότερο και γιατί, την τάση των ανδρών για ανεξαρτησία και φυγή και των γυναικών για γάμο και οικογένεια, που, ουσιαστικά, σταδιακά και πάλι, χωρίς να κατευθύνει ή να περνάει δικές της αντιλήψεις η συγγραφέας, καταρρίπτει πανηγυρικά. Στο βιβλίο αυτό το μόνο σίγουρο πράγμα που θα εξακριβώσεις, είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα είναι ότι δρέπεις τους καρπούς των δικών σου αποφάσεων και πράξεών και στο χέρι σου είναι η γεύση να είναι γλυκιά.

Πάντα χαίρομαι όταν διαβάζω ένα καλό βιβλίο και ειδικότερα εάν είναι Έλληνα συγγραφέα. Θα αναζητήσω κι άλλα βιβλία της!