Ίρις Καλβά λοιπόν…
ας τη
γνωρίσουμε καλύτερα!
Κυρία Καλβά,
το βιβλίο σας «Τα Κάστρα των Ονείρων» αποτελεί το πρώτο σας λογοτεχνικό έργο αλλά και το πρώτο βιβλίο Ελληνίδας
συγγραφέως που εκδίδει μετά από πολλά χρόνια ο Εκδοτικός Οίκος BELL. Τι συναισθήματα σας γεννά αυτή η όμορφη συγκυρία;
Απέραντη συγκίνηση και ευτυχία. Κατ’ αρχάς είναι ένα όνειρο ζωής που
πραγματοποιείται. Επίσης η συνεργασία μου με τον οίκο BELL, με ένα μαγικό τρόπο, ήταν από την αρχή υπέροχη.
Αισθάνομαι μεγάλη τιμή για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν και για την επιλογή του έργου μου, και ελπίζω να
δικαιώσω τον Διευθυντή Εκδοτικού
Τμήματος κ. Νικολακάκη, με την αγάπη και
την ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού.
Ποιο ήταν το
έναυσμα για να γράψετε «Τα Κάστρα των
Ονείρων»; Πείτε μας δυο λόγια για την πλοκή.
«Τα κάστρα των ονείρων» ήταν ένα θέμα
που πάλευε σαν ιδέα στο μυαλό μου απ’ όταν ήμουν 18 ετών. Το κατά πόσο οι
άλλοι, ακόμα και οι πιο κοντινοί μας “
άλλοι”, έχουν το δικαίωμα να επεμβαίνουν και να καθορίζουν –γιατί εμείς τους
αφήνουμε– το μέλλον μας. Κάποια μέρα ανακαλύπτουμε οι περισσότεροι, ότι χάσαμε την ζωή μας. “Ξυπνάμε” ξαφνικά και ρωτάμε με πανικό. Τι έκανα με τα όνειρα που
είχα; Πότε έζησα; Και
αρχίζουμε: Φταίει ο τάδε άνθρωπος, εκείνη η συγκυρία. Είναι
έτσι όμως; Φταίνε πράγματι οι άλλοι ή
εμείς που τους αφήσαμε; Η ηρωίδα μου,
στην αρχή συμβιβάζεται χωρίς σχεδόν να το καταλαβαίνει, και στην συνέχεια
συνθλίβεται στα “πρέπει”. Όμως κάποια
στιγμή αν και πληγωμένη, τσακισμένη, τολμά
να διεκδικήσει το δικαίωμα της να κυνηγήσει τα όνειρα της και να ζήσει
τη ζωή της με τους δικούς της όρους. Παίρνει μαζί της μόνον ένα μενταγιόν που
δεν φαντάζεται όμως τι δυνάμεις ενεργοποιεί.
Ποιο παράξενο δέσιμο με το παρελθόν έρχεται στο φως και διεκδικεί την
λύση του. Ποιος μεγάλος έρωτας και ποια
μυστικά από την Ελλάδα του Όθωνα, την
Αγγλία των Λόρδων και τη Ρωσία των Τσάρων θα επηρέαζαν την ζωή μιας κοπέλας του
σήμερα.
Η ηρωίδα σας,
η Μαρίνα, βλέπει ξαφνικά τον κόσμο της να καταρρέει και αποφασίζει να αφήσει τα
πάντα πίσω της. Θα τη βοηθήσει το ταξίδι αναζήτησης το οποίο επιλέγει να
ξεκινήσει ή οι πληγές της είναι αγιάτρευτες; Θεωρείτε πως το να αφήνουμε πίσω
μας όσα μας πληγώνουν έχει βοηθητικό χαρακτήρα;
Δεν πρόκειται για ταξίδι αναζήτησης. Η Μαρίνα ξέρει
συνειδητά τι θέλει και αποφασίζει με όποιο τίμημα να το κυνηγήσει. Δεν θεωρώ ότι το να αφήνουμε τα προβλήματα
πίσω μας βοηθά σε τίποτα. Το μόνο που μπορεί
να βοηθήσει είναι να τα αντιμετωπίσουμε
και να πάμε συνειδητά πάρα κάτω. Αυτό κάνει, ή τουλάχιστον προσπαθεί να
κάνει η Μαρίνα. Να βρει τη δύναμη να παλέψει τους δαίμονες της και να κυνηγήσει τα “κάστρα της”.
Στο βιβλίο σας
χαρακτηρίζετε τον έρωτα ως «τον απόλυτο άρχοντα της ζωής». Πόσο δυσκολεύει τη
Μαρίνα το συναπάντημα της μαζί του;
Δεν είναι ο έρωτας
ο απόλυτος άρχοντας; Πότε συνήθως
λέμε ότι ζήσαμε; Όταν είμαστε ερωτευμένοι. Ίσως όχι πάντα με έναν άνθρωπο.
Μπορεί και με μία ιδέα ή ένα όνειρο. Εδώ βέβαια μιλάμε για την κλασική μορφή
του έρωτα. Για τον έρωτα που σε συνεπαίρνει, σε συγκλονίζει , σε απογειώνει που
έρχεται μόνο μία φορά στην ζωή σου, κι αυτό αν είσαι τυχερός. Πόσο μπορεί να αφεθεί να τον πιστέψει όμως
μια πληγωμένη κοπέλα;
Σας δυσκόλεψε
η έρευνα που χρειάστηκε να κάνετε ώστε να μπορέσετε να αποδώσετε τις
λεπτομέρειες της Ρωσία και της Αγγλίας του 19ου αιώνα; Γιατί
επιλέξατε να τοποθετήσετε ένα μέρος της ιστορίας σας στην Ελλάδα του Όθωνα;
Η έρευνα και η συγγραφή του βιβλίου κράτησαν τρία χρόνια. Σκοπός μου ήταν να αποδώσω ρεαλιστικά, χωρίς
όμως να στερήσω την μαγεία, εκείνες τις μακρινές εποχές. Κι όχι μόνο ως προς τα
ιστορικά στοιχεία αλλά περισσότερο στο “χρώμα” στο “ύφος”, στην “ατμόσφαιρα”,
ώστε να ταξιδέψω πραγματικά τον αναγνώστη εκεί. Να νιώσει ότι πήγε όντως σε
άλλη εποχή κι όχι απλά να το δεχτεί επειδή το γράφει η συγγραφέας.
Τώρα το γιατί επέλεξα την Ελλάδα του Όθωνα. Ο Όθωνας ήταν
Βαυαρός. Δηλαδή Γερμανός. Εγγυήτριες
ήταν τρεις μεγάλες δυνάμεις. Δηλαδή είχαμε απελευθερωθεί μόνοι μας από τους Τούρκους, και μας κυβερνούσε ένα Γερμανός με τη “βοήθεια”
τριών υπερδυνάμεων της εποχής. Εμείς όμως πιστεύαμε πως είμαστε μία ελεύθερη
και ανεξάρτητη χώρα! Σας θυμίζει κάτι αυτό;
Μόνο που η ηρωίδα μου το διεκδικούσε κιόλας. Ήταν περήφανη που ήταν
Ελληνίδα και πάλευε για το δικαίωμα της να νιώθει έτσι, όπως και για το
δικαίωμα της να αγαπήσει εκείνον που ήθελε η ίδια κι όχι αυτόν που επέτρεπε το “παλάτι”.
Η συγγραφή δεν
είναι κάτι καινούριο για εσάς, καθώς έχετε ασχοληθεί με το τηλεοπτικό και
κινηματογραφικό σενάριο. Κάποια από τα θεατρικά σας έργα έχουν διακριθεί. Αυτή
είναι η πρώτη φορά που καταπιάνεστε με τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος. Πόσο
εύκολη σας ήταν η μετάβαση; Επιθυμείτε να ασχοληθείτε και με κάποιο άλλο
συγγραφικό είδος;
Ήταν μία σχετικά εύκολη μετάβαση δεδομένου ότι ασχολούμαι
με τον γραπτό λόγο πολλά χρόνια. Πιστεύω μάλιστα ότι η πείρα μου στον διάλογο
και στις μεστές σκηνές που απαιτεί το θεατρικό κείμενο, βοήθησαν στην γρήγορη
και ενδιαφέρουσα πλοκή του βιβλίου. Η γοργή
εξέλιξη που σε παρασύρει και οι διάλογοι
που έχω βάλει, βοηθούν τον αναγνώστη να ταυτιστεί πιο “ζωντανά” με τους ήρωες.
Να μην παρακολουθεί απλώς την υπόθεση αλλά να την ζει. Όσο για το δεύτερο
σκέλος της ερώτησης σας, δεν επιθυμώ να ασχοληθώ με κάποιο άλλο συγγραφικό
είδος. Αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή με γεμίζει απόλυτα.
Ως αναγνώστρια
με ποια βιβλία προτιμάτε να ταξιδεύετε; Υπάρχει κάποιο λογοτεχνικό έργο το
οποίο σας άλλαξε τη ζωή;
Ταξιδεύω μ’ αυτά που ο συγγραφέας έχει την δύναμη να με
σηκώσει από το κάθισμά μου και να με παρασύρει. Μπορεί να είναι ιστορικά,
κοινωνικά, αισθηματικά ακόμα και επιστημονικά.
Έχω διαβάσει και συνεχίζω να διαβάζω πάρα πολλά βιβλία. Ο πατέρας μου
ήταν ένας άνθρωπος που θεωρούσε το διάβασμα ευλογία. Όλα τα δώρα του ή
τουλάχιστον τα περισσότερα, ήταν βιβλία. Σε ηλικία 7 ετών μου αγόρασε την «Καλύβα του μπάρμπα Θωμά» στα 10 τους «Άθλιους» του Β. Ουγκώ. Θεωρώ λοιπόν ότι
δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο λογοτεχνικό έργο που μου άλλαξε την ζωή, αλλά
το σύνολο των βιβλίων που έχω διαβάσει.
Τα τελευταία
χρόνια η χώρα μας έχει υποστεί μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση. Πόσο
νομίζετε πως έχει επηρεαστεί ο χώρος του βιβλίου;
Δεν μπορώ να γνωρίζω. Πιστεύω όμως ότι ο άνθρωπος έχει
πάντα την ανάγκη να ξεφύγει, να ονειρευτεί , να δραπετεύσει από τα προβλήματα.
Είναι μέσα στην φύση του αυτό. Θυμηθείτε την αρχαία τραγωδία. Μέσα στον πόνο,
στο θάνατο στην Αντιγόνη, το λυρικό χορικό.
Καμένη η Τροία στις Τρωάδες και οι γυναίκες μέσα στο κλάμα έκαναν όνειρα
που θα πάνε. Σήμερα λοιπόν όσο ποτέ οι
επιλογές ψυχαγωγίας έχουν περιοριστεί. Το έσχατο μέσο ψυχαγωγίας όπως λέμε και
στη νομική, η τηλεόραση, δεν προσφέρει
πλέον, λόγω κρίσης και όχι μόνον, τίποτα. Το βιβλίο εξακολουθεί να είναι ένα
οικονομικό και διαχρονικό μέσο που σου
επιτρέπει να ταξιδέψεις, να ονειρευτείς, να περάσεις όμορφα και να καλύψει τις σημερινές αυξημένες
ανάγκες ψυχαγωγίας, ακόμα και με την πραγματική έννοια της λέξης. Αγωγή της
ψυχής .
Μοιράζετε τον
χρόνο σας ανάμεσα στην Αθήνα και την Αίγινα, καθώς συμμετέχετε ενεργά στη Στέγη
αυτιστικών παιδιών «Ανάδυση» η οποία εδρεύει στο νησί. Τι σας ώθησε στο να
αφοσιωθείτε στη Στέγη;
Η αγάπη μου για τα παιδιά. Αγαπώ όλα τα παιδιά
ανεξαιρέτως και περισσότερο τα πιο ανυπεράσπιστα. Τα αυτιστικά παιδιά είναι από
τα πιο ευάλωτα στην εποχή της κρίσης που διανύουμε και η δική μου συμμετοχή
είναι στην προσπάθεια να παραμείνει η «Στέγη» ανοικτή.
Ποιο σκέφτεστε να είναι το επόμενο συγγραφικό
σας βήμα; Θα θέλατε να μας αποκαλύψετε κάτι για το δεύτερο βιβλίο που
ετοιμάζετε;
Σκοπός μου πάντα θα είναι ένα βιβλίο που, όπως έλεγε και
ο αγαπημένος μου δάσκαλος για το θέατρο, ο αείμνηστος Π. Κατσέλης, να τέρπει και να διδάσκει τον θεατή. Στη δική
μου περίπτωση τον αναγνώστη. Θέλω να πω με αυτό, ότι μου αρέσει να δημιουργώ
βιβλία που να έχουν κάτι να πουν, αλλά παράλληλα να μαγεύουν και να απογειώνουν
τον αναγνώστη. Δεν ξεχνώ ότι ζούμε σε
δύσκολους καιρούς και λίγη “φυγή”, λίγη μαγεία και λίγο όνειρο δεν βλάπτουν.
Αντίθετα σου δίνουν κουράγιο και δύναμη να συνεχίσεις. Το δεύτερο βιβλίο μου κινείται στην ίδια
λογική, δηλαδή συνδυάζει το κοινωνικό στοιχείο με το ρομαντικό, το σήμερα με το
παρελθόν, τον ρεαλισμό με την φαντασία. Μας πάει από την Ελλάδα και τα
προβλήματα του σήμερα, στη Βενετία των Δόγηδων και στα χαρέμια της Ανατολής.
Με άρχοντα πάντα τον έρωτα.
Να ευχηθούμε το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο!
.jpg)
0 σχόλια:
Post a Comment